اهمال کاری

اهمال کاری (procrastination)   

اهمال کاری (procrastination) و به‌تعویق‌انداختن کار چالشی است که همه ما در یک مقطع زمانی با آن روبه‌رو بوده‌ایم. تا زمانی که انسان‌ها در اطراف ما هستند، ما با تأخیر، اجتناب و تعلل در مورد مسائلی که برایمان اهمیت دارد، دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم. در لحظات پربارتر خود، زمانی‌که به‌طور موقت درمی‌یابیم که چگونه به‌تعویق‌انداختن آن دست برداریم، احساس رضایت و کامیابی می‌کنیم. امروز، ما قصد داریم در مورد این‌که چگونه می‌توان آن لحظات نادر بهره‌وری را روتین‌تر کرد صحبت کنیم؛ پس با ما در ادامه‌ی این مطلب همراه باشید.

معنی واژه «اهمال کاری» چیست؟

عمل یا عادت به‌تعویق‌انداختن یا به‌تأخیر‌انداختن، به ویژه چیزی که نیاز به توجه فوری دارد.

اهمال کاری چیست؟

اهمال کاری یعنی عقب‌انداختن غیرضروری کارها، بدون این که ضرورتی در این به‌تعویق‌انداختن وجود داشته باشد. اهمال کار می‌داند که به‌عقب‌انداختن یک کار می‌تواند برایش تبعات منفی به همراه داشته باشد، با این حال، کار را به تعویق می‌اندازد. از سوی دیگر می‌توان گفت اهمال کاری یعنی این که ما بدون توجه به اهمیت و ضروریت کارها، مواردی را در اولویت قرار دهیم که لذت انجام دادن‌شان بیشتر یا رنج انجام دادن‌شان کمتر است.

چرا کار را به تعویق می‌اندازیم؟

چه چیزی در مغز می‌گذرد که باعث می‌شود از کارهایی که می‌دانیم باید انجام دهیم اجتناب کنیم؟ این زمان خوبی است تا کمی علم را وارد بحث خود کنیم. تحقیقات روانشناسی رفتاری پدیده‌ای به نام «ناسازگاری زمانی» را آشکار کرده است که به توضیح این‌که چرا به نظر می‌رسد به‌تعویق‌انداختن کار، علی‌رغم نیت خوب‌مان، ما را به سمت خود می‌کشاند، کمک می‌کند. ناسازگاری زمانی به تمایل مغز انسان برای ارزش‌گذاری بیشتر برای پاداش‌های فوری نسبت به پاداش‌های آینده اشاره دارد. بهترین راه برای درک این موضوع این است که تصور کنید دو خود دارید: خود فعلی و خود آینده. وقتی برای خود اهدافی تعیین می‌کنید، مانند کاهش وزن یا نوشتن کتاب یا یادگیری زبان، در واقع در حال برنامه‌ریزی برای خود آینده خود هستید. شما تصور می‌کنید که می‌خواهید زندگی شما در آینده چگونه باشد. محققان دریافته‌اند که وقتی به آینده خود فکر می‌کنید، برای مغز شما بسیار آسان است که ارزش انجام اقدامات با مزایای بلندمدت را ببیند. خود آینده برای پاداش‌های بلند‌مدت ارزش قائل است. با این حال، در‌حالی‌که خود آینده می‌تواند اهداف تعیین کند، تنها خود فعلی می‌تواند اقدام کند. وقتی زمان تصمیم‌گیری فرا می‌رسد، دیگر برای خود آینده خود انتخابی نمی‌کنید. اکنون شما در لحظه حال هستید و مغز شما در حال فکر‌کردن به خود فعلی است. محققان کشف کرده‌اند که خود حاضر واقعاً لذت آنی را دوست دارد، نه سود طولانی‌مدت. بنابراین، خود حاضر و خود آینده اغلب با یکدیگر در تضاد هستند.

انواع اهمال کاری چیست؟

انواع اهمال کاری عبارتند از:

1_ کمال‌گرایی: این یکی از رایج‌ترین انواع اهمال کاری است. افراد کمال‌گرا تمایل دارند وظایف خود را به تعویق بیاندازند زیرا فکر انجام‌ندادن آن‌ها به‌طور کامل بسیار طاقت‌فرسا است و آن‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد. آن‌ها اغلب به خود فشار زیادی وارد می‌کنند و اهداف غیرواقعی زیادی برای خود تعیین می‌کنند. همچنین، هنگامی‌که آن‌ها شروع به انجام کاری می‌کنند، به‌سختی می‌توانند آن را به پایان برسانند، زیرا می‌خواهند همه جزئیات در جای خود باشند و گاهی اوقات چنین چیزی امکان پذیر نیست.

2_ خیال‌بافی: این‌طور نیست که خیال‌باف‌بودن چیز خوبی باشد، ولی فقط اجازه ندهید این ویژگی شخصیتی بر بهره‌وری شما تأثیر بگذارد. افراد این دسته اغلب فکر می‌کنند که فکر‌کردن در مورد انواع چیزهای انتزاعی خوشایندتر از تمرکز بر چیزهای کم‌تر جالب و کم جذاب است. آن‌ها اغلب برنامه‌ریزی جزئیات و پیگیری یک کار را دشوار می‌دانند.

3_ حواس‌پرتی: برخی از افراد بسیار آسان حواسشان پرت می‌شود. هنگامی‌که آن‌ها باید از یک کار خاص مراقبت کنند، همیشه کار دیگری را بهتر برای انجام می‌یابند، کاری که به جای رضایتی که با تکمیل آن کار ایجاد می‌شود، رضایت فوری را به آن‌ها ارائه می‌دهد. حواس‌پرتی آن‌ها شامل بازی‌های ویدیویی، تلویزیون یا حتی مرور وب است.

4_ سر‌پیچی: مخالفان فکر می‌کنند کارهایی که اغلب به تعویق می‌اندازند غیرضروری یا حتی ناعادلانه هستند. آن‌ها ترجیح می‌دهند کار دیگری را به‌جای مراقبت از آن‌ها انجام دهند، زیرا می‌خواهند کنترل موقعیت را حفظ کنند تا حس فردیت را حفظ کنند. آن‌ها اغلب تمایل دارند به شیوه‌ای بسیار تکانشی پاسخ دهند و تمایل دارند از اثرات بلندمدت اعمال خود غفلت کنند.

5_ بیش‌از‌حد آن: سازماندهی، اولویت‌بندی برای افرادی که بیش‌از‌حد انجام می‌دهند بسیار دشوار است و در نه‌گفتن به سایر خواسته‌ها مشکل دارند. آن‌ها اغلب بیش‌از‌حد، بیش‌از‌حد توان‌شان را بر عهده می‌گیرند و سپس، به خاطر تکمیل سایر وظایفی که بر عهده گرفته‌اند، یک کار را به تعویق می‌اندازند.

6_ بحران‌ساز: تعلل‌کنندگانی که این کار را انجام می‌دهند، فکر می‌کنند که تنها زمانی بهترین کار را انجام می‌دهند که تحت فشار هستند و حتی از عجله کار در مهلت مقرر لذت می‌برند. آن‌ها اغلب ورزش‌های رقابتی انجام می‌دهند و از انجام کارهایی که باعث افزایش آدرنالین در آن‌ها می شود لذت می برند. آن‌ها همچنین خیلی راحت خسته می‌شوند.

7_ نگران‌کننده: افراد نگران مضطرب هستند. آن‌ها از انجام بسیاری از کارها اجتناب می‌کنند زیرا بسیار خطرناک یا حتی غیر‌ضروری به نظر می‌رسند. آن‌ها اغلب ترجیح می‌دهند در منطقه راحتی خود بمانند، از تغییر اجتناب می‌کنند و چالش‌های زیادی را تحمل نمی‌کنند. آن‌ها اغلب به توانایی‌های خود در انجام وظایف خاص شک دارند و به همین دلیل است که بسیاری از کارها را به تعویق می‌اندازند.

8_ فهرست‌سازی: فهرست‌سازان بسیار سازماندهی‌شده، بسیار دقیق هستند و به‌راحتی در تمام جزئیات کوچک یک پروژه جذب می‌شوند. آن‌ها تمایل دارند فهرست‌های زیادی تهیه کنند، برنامه‌های عملیاتی زیادی فقط برای اطمینان از این‌که چیزی را از دست نمی‌دهند و این در واقع به آن‌ها این تصور را می‌دهد که وقتی واقعاً فقط کارها را به تعویق می‌اندازند، کار می‌کنند.

9_ با‌تأخیر: افرادی که تأخیر می‌اندازند، شروع به کار روی هر کاری، صرف‌نظر از این‌که چقدر مهم یا بی‌اهمیت باشد، بسیار دشوار است. آن‌ها کارها را به دلایل مختلف به تعویق می‌اندازند: خستگی، اغراق از خود، مشغله کاری یا حتی احترام نابه‌جا. آن‌ها همه کارهایی را که باید انجام دهند به هر دلیلی به تعویق می‌اندازند و اکثر آن‌ها حتی معتبر نیستند.

تفاوت اهمال کاری و تنبلی چیست؟

اهمال کاری اجتناب از انجام وظایف حرفه‌ای یا سایر وظایف، انجام کار و غیره نیست، بلکه به‌تعویق‌انداختن آن‌ها به آخرین لحظه است. جایگزینی آن‌ها با سایر فعالیت‌های نه چندان فوری؛ اما تنبلی دقیقاً مربوط به کار‌نکردن، انجام‌ندادن کاری و اجتناب از تلاش به هر وسیله است. تنبلی به خودی خود بد نیست: در فردی که عملکرد مؤثری دارد، معمولاً به‌عنوان سیگنالی برای استراحت عمل می‌کند.

به‌عنوان مثال، اگر برای مدتی سخت کار کردید و سپس ذهن شما ناگهان شروع به خراب‌کاری در هر تلاشی برای کار بیشتر کرد، فقط مایل به تماشای فیلم مورد‌علاقه‌تان هستید، خوب است که به خودتان اجازه دهید این کار را انجام دهید چون بدن شما باید قبل از آن استراحت کند تا بتواند دوباره به ظرفیت کامل خود بازگردد. چنین دوره بهبودی ممکن است یک روز یا یک هفته طول بکشد و رها‌کردن خود ممکن است طراوت باشد. با این حال، اگر چنین تنبلی مزمن باشد و سال‌ها طول بکشد، می‌تواند یک علامت روانی باشد و ممکن است به خستگی و بهبودی مربوط نباشد.

به‌نوبه خود، به‌تعویق‌انداختن کارها بیشتر مربوط به به‌تعویق‌انداختن کارهایی است که باید تکمیل شوند تا اجتناب از آن‌ها. درک این نکته مهم است که صرف برنامه‌ریزی برای انجام یک کار بعدا به شیوه‌ای سازنده و استراتژیک، مساوی با تعلل نیست. شما ممکن است بخواهید کار را برای یک زمان خاص به تعویق بیندازید تا از نظر روانی برای کار خود آماده شوید. ترفند در اینجا این است که هر چه مدت زمان بیشتری را به تعویق بیندازید، این کار بیش از پیش احساس می‌شود. پس از مدتی کوتاه، یک تعلل‌کننده باید با افزایش استرس، احساس گناه و بهره‌وری پایین، هزینه به‌تعویق‌انداختن را بپردازد. در نتیجه، به تعویق‌انداختن کار منجر‌به انجام کارهای بسیار بزرگ‌تر، مجبور‌شدن به کار در روزهای تعطیل و تعطیلات به‌منظور رعایت ضرب الاجل‌ها و سایر پیامدهای منفی می‌شود.

تمایز مهم بعدی بین تنبلی و اهمال کاری در دلایلی است که پشت این دو حالت ذهنی قرار دارند. یکی از اولین و مهم‌ترین عوامل تسهیل‌کننده تعلل، کمال‌گرایی است. می‌توان آن را آفت نسل هزاره‌ها نامید: میل به عملکرد در بالاترین سطح ممکن، انجام تک‌تک وظایف بی‌عیب و نقص، و به‌طور کلی توقعات بسیار بالایی که مردم نسبت به خود دارند، باعث می‌شود از وظایفی اجتناب کنند که همانطور که ناخودآگاه می‌ترسند، نمی‌توانند کاملاً انجام دهند. فقط «خوب» برای چنین افرادی کافی نیست، بنابراین طبیعتاً برای جلوگیری از مواجهه با نقص و توانایی‌های محدود خود  کار خود را به تأخیر می‌اندازند.

اهمال‌کاری نیز اغلب به فرآیند تصمیم‌گیری مرتبط است. زمانی که احساس می‌کنیم در شرف تصمیم‌گیری اشتباه هستیم که عواقب آن را نمی‌توانیم به‌طور کامل محاسبه کنیم، به‌طور خودکار شروع به تعویق گرفتن این تصمیم می‌کنیم تا از این عواقب پیش‌بینی‌نشده و بالقوه ناخوشایند جلوگیری کنیم. به‌نوبه خود، تنبلی بیش‌تر یک مکانیسم مقابله است که به روان انسان کمک می‌کند تا با مسائلی غیر از کار مقابله کند. افراد تنبل لزوما کسل‌کننده نیستند. اغلب آن‌ها باهوش و باهوش هستند و می‌توانند تحت فشار شدید کار کنند. با این حال، افراد تنبل برای صرفه‌جویی در منابع عاطفی، روانی و سایر منابع، از هوش خود برای یافتن نقاط ضعف استفاده می‌کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند این کار را انجام دهند. تا حد امکان کم‌تر کار کنید یا اصلاً آن را انجام ندهید. اغلب، این با نگرش اکراه «من اهمیت نمی دهم» همراه است، به‌عنوان نوعی مانع روان‌شناختی اضافی در برابر استرس‌ها و مسئولیت‌ها (انگیزه‌های ذهن).

همانطور‌که می‌بینیم، اگرچه تنبلی و اهمال کاری ممکن است شبیه هم به نظر برسند، اما مرز باریکی بین آن‌ها وجود دارد. به‌تعویق‌انداختن کار نتیجه برنامه‌ریزی ضعیف، ترس از تصمیم‌گیری و کمال‌گرایی است و خود را در به‌تعویق‌انداختن امور فوری به نفع انجام کاری کم‌استرس و مسئولیت‌پذیر نشان می‌دهد. تنبلی، به‌نوبه خود اغلب مکانیسم دفاعی روان در برابر استرس و خستگی است، سیگنالی که بدن ما برای ما ارسال می‌کند تا بتوانیم استراحت کنیم. تنبلی به معنای دوری کامل از مسئولیت‌هاست و اگرچه طبیعی است که هر از گاهی احساس تنبلی در فرد داشته باشد، اما زمانی که مزمن شود ممکن است به زندگی حرفه‌ای و شخصی فرد آسیب برساند.

اهمال کاری در کسب‌و‌کار

اهمال کاری در کسب‌و‌کار می‌تواند پتانسیل شما را محدود کند و شغل شما را تضعیف کند. همچنین می‌تواند کار تیمی را مختل کند، روحیه را کاهش دهد و حتی منجر به افسردگی و از‌دست‌دادن شغل شود. بنابراین، انجام اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از آن بسیار مهم است.

همچنین بخوانید: کوچینگ چیست؟

راه‌های مقابله با اهمال کاری چیست؟

1_ اهداف کوچک تعیین کنید: اغلب اوقات، فکر تکمیل یک کار بزرگ می‌تواند طاقت‌فرسا به نظر برسد. رسیدن از ابتدا تا انتها می‌تواند کاری غیرممکن به نظر برسد. با این حال، تقسیم چنین وظایفی به مراحل بسیار کوچک‌تر می‌تواند مفید باشد. داشتن فهرستی از اهداف کوچک و دست‌یافتنی می‌تواند به شما کمک کند تا به‌نوبه خود با هر یک از آن‌ها مقابله کنید، به این معنی که به‌تدریج به سمت تکمیل پیشرفت کنید. درک اصول مدیریت پروژه می‌تواند به شما در تعیین این اهداف کوچک کمک کند.

2_ وظایف خود را سازماندهی کنید: این نقطه به نقطه بالا وارد می‌شود. داشتن یک جدول زمانی دقیق و‌ ضرب‌الاجل‌های زمانی برای تکمیل هر یک از اهداف کوچک‌تان نیز می‌تواند انگیزه شما را برای رسیدن به اهداف اصلی حفظ کند. علاوه‌بر تعیین اهداف روزانه، می‌توانید اهداف هفتگی و ماهانه را نیز داشته باشید که همگی با آن‌ها مرتبط هستند.

3_ توجه خود را متمرکز کنید: راه دیگر برای غلبه بر اهمال کاری این است که بر روی برخی از کارهای آسان‌تری که باید انجام دهید تمرکز کنید. امیدواریم با تعیین اهداف کوچک و سازماندهی وظایف خود، بتوانید مواردی را که به‌راحتی به پایان می‌رسند شناسایی کنید.

4_ عوامل حواس پرتی را حذف کنید: محیط کار یا تحصیل شما ممکن است به تعویق شما کمکی نکند. حواس‌پرتی‌ها به‌راحتی می‌توانند پیشرفت شما را از مسیر خارج کنند، چه این که تلفن همراه‌تان روی میز باشد یا تلویزیون در پس‌زمینه روشن باشد. این حواس‌پرتی‌ها می‌توانند بر سطح استرس شما بیفزایند و اهمال‌کاری را افزایش دهند.

5_ خودتان را ببخشید: تنبیه خود به دلیل تعلل می‌تواند آسان باشد. ممکن است به خود بگویید که تنبل یا غیرمولد هستید. در واقع، حمله به خود از این طریق فقط باعث می‌شود که احساس ناامیدی و اضطراب بیش‌تری داشته باشید و به بهره‌وری اضافه نمی‌کنید.

سخن پایانی …

به‌تعویق‌انداختن کار عمیقاً وجودی است، زیرا سؤالاتی را در مورد عاملیت فردی و این‌که چگونه می‌خواهیم وقت خود را صرف کنیم، به‌جای این‌که چگونه عمل می‌کنیم، ایجاد می‌کند. اما همچنین یادآور مشترکات ما است، همه ما در برابر احساسات دردناک آسیب‌پذیر هستیم و بیشتر ما فقط می‌خواهیم از انتخاب‌هایی که می‌کنیم خوشحال باشیم.

تهیه شده در آکادمی کار‌آفرینی تکتا توسط: آرزو جعفری‌نیک