فهرست مطالب
افزایش بهبود ایمنی در درمان سرطان با کشف یک سلول بنیادی شبیه سلول T در بیماران دیابت نوع ۱
بیماری‌های خود ایمنی مانند دیابت نوع ۱ نقطه مقابل سرطان هستند. در این بیماری‌ها، سیستم ایمنی بیش از حد کار می‌کند و به اندام‌هابه شدت حمله می‌کند و در نهایت باعث ایجاد بیماری می‌شود. درحالی که در سرطان، سیستم ایمنی خاموش می‌شود و نمی‌تواند یک حمله تهاجمی برای جلوگیری از شکل‌گیری سرطان انجام دهد. محققان به تازگی پی‌برده‌اند که توانایی سلول‌های T خودایمنی برای ادامه مبارزه به جمعیتی از سلول‌های بنیادی بستگی دارد که دائماً ذخایر این سلول‌های خود ایمنی را تامین می‌کنند. این نوع از سلول‌های T شبه بنیادی قبلاً هرگز در بیماری‌های خودایمنی دیده نشده بود
.
دیابت نوع ۱ زمانی ایجاد می‌شود که
بدن شروع به ساخت سلول‌های T می‌کند که به طور خاص سلول‌های تولید کننده انسولین لوزالمعده را شناسایی کرده و از بین می‌برند. به این سلول‌ها، بتا می‌گویند. هنگامی که ۸۰ درصد یا بیشتر از سلول‌های بتا از بین می‌روند، بدن دیگر نمی‌تواند سطح گلوکز در خون را تنظیم کند و در نتیجه دیابت ایجاد می‌شود.
برای کشف اینکه چه چیزی دیابت نوع ۱ را منحصر به فرد می کند،
محققان به مدل موشی از این بیماری روی آوردند که دقیقاً منعکس کننده اتفاقاتی است که در افراد مبتلا به این بیماری می‌افتد. آنها از تکنیکی استفاده کردند که به محققان اجازه می‌دهد تا ببینند سلول‌های T از کجا می‌آیند و به کجا می‌روند. سپس، تیم این سلول‌های T را برای بیش از ۳۰ هفته در موش‌ها دنبال کردند.
در مورد سلول‌های T خود‌واکنشی در دیابت،
سلول‌ها از یک غدد لنفاوی نزدیک پانکراس به خود پانکراس می‌روند، جایی که سلول‌های بتا را پیدا کرده و می‌کشند.
با مطالعه دقیق این سلول‌ها، محققان توانستند ببینند که سلول‌های T در غدد لنفاوی در مقایسه با سلول‌هایی که به لوزالمعده ختم می‌شوند، دارای خواص منحصربه‌فردی هستند. به طور خاص، سلول‌های در غدد لنفاوی دارای نشانگرهایی بودند که نشان می داد آنها سلول‌های بنیادی هستند. سلول‌های T در پانکراس این نشانگرها را نداشتند.
البته سلول‌ها مدت زیادی در پانکراس دوام نیاوردند. بلکه آنها چند سلول بتا را کشتند و سپس خودشان مردند اما یک محصول تازه از سلول‌های T خود‌واکنشی به طور مداوم به پانکراس می‌رسید تا جایگزین سلول‌هایی شود که مرده بودند.
برای دانشمندان، این نشان می‌دهد که سلول‌های T در غدد لنفاوی به‌عنوان سلول‌های بنیادی عمل می‌کنند که به بازسازی سلول‌های T خودواکنش‌گر در پانکراس ادامه می‌دهند.
در‌واقع، این جایگزینی دائمی سلول‌های T خود‌واکنشی است که بیماری خودایمنی دیابت را تشکیل می‌دهد.
اگر سلول‌های T جایگزین نمی‌شدند، نمی‌توانستند باعث بیماری شوند، زیرا خیلی سریع می‌مردند.
همچنین تعداد این سلول‌های بنیادی برای ایجاد این بیماری بسیار مهم است و برای اثبات این مورد، محققان دارویی را به موش‌ها دادند که آنها را از دیابت محافظت می‌کرد و علت آن این بود که سلول‌های در حال مرگ در پانکراس، نمی‌توانند با سلول‌های جدید جایگزین شوند.
بنابراین با درک چگونگی این فرآیند در دیابت نوع ۱، می‌توان سلول‌های ایمنی را برای مدت طولانی‌تری در درمان سرطان حفظ کرد.
نویسنده: مهنا کوزه‌گر
ویراستار: آرین یزدانی
منبع
