فهرست مطالب
- مقدمه:
در سال ۱۹۹۱ لیندا باک و ریچارد اکسل از هویت گیرنده‌های بویایی پرده برداری کردند، کاری که نهایتا منجر به جایزه نوبل شد. در آن هنگام، ما همگی تصور بر آن داشتیم که این گیرنده ها تنها در بینی یافت می شوند. هرچند، حدود یکسال یا بیشتر، گزارشی به میان آمد که وجود یک گیرنده بویایی در سطحی به جز بینی را بیان کرد.
اکنون می‌دانیم این گیرنده‌ها در سرتاسر بدن یافت می‌شوند، از جمله در بسیاری مکانهای دور از انتظار؛ در عضله، در کلیه‌ها، ششها، و رگهای خونی.
یک مطالعه جدید از محققان مرکز مونل(Monell) در فیلادلفیا نشان داد که انسان میتواند بوها را با استفاده از زبان خود و به دلیل دارا بودن گیرنده‌های خاص تشخیص دهد.
اکنون یک مطالعه جدید نشان داده است که زبان نه تنها طعم مواد غذایی را درمی‌یابد، بلکه میتواند بوی آنها را نیز درک کند.
ادامه تحقیقات در فیلادلفیا:
گروهی از محققان مرکز شیمی مونل در فیلادلفیا موش‌های اصلاح شده ژنتیکی را برای تعیین محل استقرار گیرنده‌های بویایی روی زبان مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که این گیرنده‌ها بر روی سلول‌های تشخیص طعم ظاهر می‌شوند.
سپس تیم تحقیقاتی به سلول‌های تشخیص طعم روی زبان انسان رجوع کرد و دریافت که این سلول‌ها شامل پروتئین‌هایی هستند که در سلول‌های بویایی نقش حیاتی دارند.
در واقع سلول‌های تشخیص طعم در انسان به رایحه‌های رایج مانند بوی گل میخک موجود در یک ماده به نام یوجنول(Eugenol) واکنش می‌دهند، حتی اگر غلظت این مواد کمتر از میزان لازم برای ایجاد یک واکنش طعمی باشد.
شواهد:
شواهدی وجود دارد که نشان میدهد که سلول‌های تشخیص طعم حاوی هر دو گیرنده طعم و بو هستند که با مولکول‌های مشابه ارتباط برقرار می‌کنند که نهایتاً نشان میدهد که سیگنال‌های گیرنده‌های طعم و بو با یکدیگر در ارتباط هستند.
یافته‌های این مطالعه این ایده را مطرح می‌کند که مغز طعم غذا و بوی آن را جداگانه در دهان و بینی تشخیص میدهد.
این مطالعه نشان میدهد که مولکول‌های بو ممکن است واکنشی در دهان ایجاد کنند.
ایده های ناشناخته:
پروفسور “چارلز اسپنس” از دانشگاه آکسفورد که در این مطالعه شرکت نداشته است از یافته‌های این مطالعه استقبال کرد. هر چند که می‌گوید برای بحث در مورد کمک این یافته‌ها به مبارزه با چاقی هنوز خیلی زود است.
وی گفت که این مطالعه میتواند برخی از پدیده‌های ناشناخته در مورد احساس طعم را روشن کند.
محققان می‌گویند مردم میتوانند حتی اگر بینی‌شان را بگیرند غذاها را با زبانشان تمیز دهند و گیرنده‌های بویایی به بینی محدود نمی‌شوند.
پروفسور “فرنسلی” از دانشگاه کبک(Quebec) می‌گوید گیرنده‌های بویایی را می‌توان در بسیاری از بافت‌های دیگر از جمله سلول‌های اسپرم یافت که به نظر می‌رسد در هدایت سلول‌های اسپرم به سمت تخمک نقش داشته باشد.
✅گیرنده لیگاند، اولین گیرنده بویایی کشف شده در سایر اعضای بدن بود.
یکی از اولین مثالها از یک گیرنده بویایی که خارج از بینی پیدا شده بود نشان داد که اسپرم انسان بیانگر یک گیرنده بویایی است و آن اسپرم با این گیرنده به دنبال ماده شیمیایی خواهد رفت که گیرنده به آن پاسخ میدهد، گیرنده لیگاند. همان اسپرمی است که به سوی لیگاند شنا خواهد کرد. البته تمهیداتی به دنبال دارد.
Eugenol /ˈjuːdʒɪnɒl/ is an allyl chain-substituted guaiacol, a member of the allylbenzene class of chemical compounds.It is a colorless to pale yellow, aromatic oily liquid extracted from certain essential oilsespecially from clove oil, nutmeg, cinnamon, basil and bay leaf.It is present in concentrations of 80–90% in clove bud oil and at 82–88% in clove leaf oil.Eugenol has a pleasant, spicy, clove-like scent.The name is derived from Eugenia caryophyllata, the former Linnean nomenclature term for cloves. The current Linneann omenclature term for cloves is Syzygium aromaticu.
یافته‌های این مطالعه در نشریه Chemical Senses منتشر شده است.
گردآورنده:زینب رضائی
منبع:scienceDaily
