گزارش خبری وبینار آلزایمر و ژنتیک با حضور سرکار خانم بهرناز حسنی

بیماری آلزایمر ، سبب تحلیل مغز می‌شودکه سرانجام به مرگ ختم می‌شود. این بیماری تا

مدت زیادی؛ فرد را تحت تاثیر قرار داده و باعث فراموشی وی می‌شود.

این بیماری دو نوع دارد: 1- آلزایمر زودرس  2- آلزایمر دیررس

آلزایمر 4 مرحله دارد:

1-پیش از آلزایمر: اختلال حافظه کوتاه, گم کردن کلمات هنگام صحبت, مشکل در یادگیری

, بی‌تفاوتی به محیط اطراف. اضطراب و افسردگی, تحریک‌کننده‌هایی برای ابتلا به این بیماری

و شروع مرحله خفیف هستند.

2-مرحله خفیف: ادراک‌پریشی(مشکل در تشخیص اجسام یا افراد), آپراکسی(مشکلات حرکتی

که با تمرین و ورزش ممکن است بهتر شود). در این مرحله فرد وابستگی زیادی به اطرافیان

خود ندارد.

3-مرحله متوسط: اختلال در حافظه بلندمدت, از یاد رفتن چگونگی عملکرد حرکات روزانه مانند

راه‌رفتن, ناپریشی(از یاد رفتن موارد جزئی مانند اسم اشخاص), بی‌اختیاری ادرار, مشکل در

ایجاد ارتباط, خشمگین بودن, اختلال در نوشتن. در این مرحله به‌دلیل مشکلات شکستگی یا

جراحت, بیشتر افراد به مرحله مرگ می‌رسند.

4-مرحله شدید: وابسته شدن کامل شخص به اطرافیان, اختلال موتوری(مشکل در حرکت).

معمولاً افراد دراین مرحله, به‌دلیل زخم بستر, فوت می‌کنند.

علائم بیماری

علائم اولیه این بیماری شامل از دست دادن حافظه‌ی کوتاه مدت می‌شود. در واقع در این

مرحله فرد صرفا اطلاعاتی که اخیرا در ذهن او ذخیره شده است را فراموش می‌کند.

علاوه بر این اشکال در یادگیری،‌بی‌تفاوتی، افسردگی، مشکلات شناختی، ادراک پریشی

و آپراکسی دیده می‌شود. در آپراکسی فرد توانایی انجام کارهای ظریف مانند شانه زدن

و مسواک زدن را ندارد و این به خاطر فراموشی این کار نیست بلکه توانایی انجام آن را ندارد.

در فاز بعدی بیماری حافظه‌ی بلند مدت هم تحت تاثیر قرار می‌گیرد. همچنین شخص دچار

اختلالات حرکتی می‌شود. فرد در این فاز ممکن است اسم افراد را فراموش کند. برخی افراد

ممکن است دچار بی‌اختیاری ادرار شوند. بیمار ممکن است عصبانی و خشمگین شود.

آگزونوزیا در این افراد رخ می‌دهد که در این حالت شخص قبول نمی‌کند که بیمار است و

چیزی را فراموش کرده‌است. بیماران در این مرحله در خواندن و نوشتن به مشکل می‌خورند

و یادگیری نیز برای آن‌ها امری بسیار مشکل می‌شود.

در فاز بعدی بیماری که یک فاز آخر است، بیمار وابستگی زیادی به اطرافیان خود دارد. اختلال

حرکتی در این فاز شدید می‌شود و حتی شاهد اختلال تکلم نیز هستیم. بسیاری از بیماران

به دلیل عدم توانایی حرکت و به خاطر زخم بستر جان خود را از دست می‌دهند.

اتیولوزی (علت شناسی)

عملکرد دقیق این بیماری مشخص نیست اما تئوری‌هایی در این زمینه وجود دارد به نظر

می‌رسد در این بیماری اختلال در متابولیسم گلوکز در سلول‌های عصبی مختل می‌شود

و همین امر مجر به مرگ سلول‌ها می‌شود. تئوری دیگر مربوط به اختلال پروتئین تاو

می‌باشد. این پروتئین مسئول محافظت از سلول‌های عصبی است اما در این بیماری

شاهد فعالیت بیش از حد این پروتئین هستیم که این امر باعث پیچ خوردن نورون‌ها در

هم و تشکیل توده‌های نوروفیبریلا می‌شود این توده‌ها تراکم فضای سیناپسی را کم

می‌کنند و عملکرد نورون‌ها را مختل می‌کند.

عوامل خطر برای بیماری

ژنتیک امری مهم برای بروز این بیماری است. ژن APOE4 ژن مقصر برای این بیماری

شناخته شده‌است. همچنین محیط نقش به‌سازیی در بروز این بیماری ایفا می‌کند.

التهاب نیز به نوبه‌ی خود می‌تواند خطر بروز این بیماری را افزایش دهد.

درمان

به نظر می‌رسد ناقلی به نام استیل کولین در این افراد کاهش می‌کند. بنابراین دارو

های استیل کولین استراز ممکن است تجویز شود تا از پیشرفت بیماری جلوگیری

کند. یکی از مهم‌ترین درمان‌های موجود داروهای آرام‌بخش است. همچنین به صلاح

دید پزشک ممکن است داروهای فشار خون نیز تجویز شود. این بیماری رژیم غذایی

خاصی دارد که در آن روی مصرف سبزیجات برگ سبز، ویتامینE ، امگا 3 و کربوهیدرات

محدود توصیه می‌شود. داروهایی که در درمان بیماری‌های روان‌پریشی استفاده

می‌شود نیز می‌تواند در درمان این بیماری موثر واقع شوند.

پیشگیری

دیابت یک ریسک فاکتور مهم برای ابتلا به این بیماری است. در واقع قند خون بالا میزان

رسوب پلاک‌های آمیلوئید بتا را در هیپوکامپ مغز بیشتر می‌کند که منجر افزایش ریسک

بیماری می‌باشد. ورزش از عوامل محافظتی در برابر ابتلا به این بیماری می‌باشد.

هم‌چنین رژیم غذایی که پیش تر به آن پرداختیم برای پیشگیری از بیماری نیز موثر است.

گزارش خبری وبینار آلزایمر و ژنتیک

همچنین به‌نام پدر به‌نام علم ، وبینار آشنایی با دکتر محمد شریف تابع‌بردبار