مثبت‌ اندیشی بیشتر در افراد مسن

یک سؤال قدیمی: آیا ما در سنین بالا در مدیریت احساسات خود بهتر می‌­شویم؟ حتی برای بروز پاسخ مثبت‌تر؟ طبق مطالعه‌‌ای که سوزان شوایزر و همکارانش انجام دادند، به نظر می‌‌رسد پاسخ «بله» باشد.این مطالعه که در مجله‌ی علوم اعصاب منتشر شد، 249 شرکت‌‌کننده 18 تا 88 ساله را در معرض مجموعه‌‌ای از ویدیوهای مختلف که از نظر ظرفیت عاطفی متغیر بودند قرار داد؛ دسته‌بندی ویدیوها: مثبت (مثل خنده‌ی بچه‌)، خنثی (مثل پیش‌بینی آب‌وهوا) و یا منفی (مثل روایتی از نسل کشی).

از شرکت‌کنندگان خواسته شد که به‌سادگی ویدیوها را تماشا کنند و اجازه دهند هرگونه واکنش احساسی به‌طور طبیعی ایجاد شود یا در طول کلیپ‌های منفی، به‌طور فعال هرگونه احساسات منفی ناخواسته یا ناراحت‌کننده غیرمرتبط با آن چیزی که مشاهده می‌کنند و به خاطر آوردند را کاهش دهند.پس از آن، از شرکت‌کنندگان خواسته­ شد تا میزان پاسخ‌های مثبت و منفی را در یک مقیاس ثبت کنند و سپس، در مقیاسی جداگانه، موفقیت درک‌شده‌ی خود را در مدیریت پاسخ عاطفی خود گزارش دهند.

محققان دریافتند با افزایش سن شرکت‌کنندگان به محرک‌های عاطفی و خنثی واکنش مثبت‌تری نشان می‌دهند و بهتر می‌توانند یک تجربه‌ی منفی را به یک تجربه‌ی مثبت تبدیل کنند. دکتر سوزان شوایزر، در این مطالعه توضیح می‌دهد: «بنابراین ما با افزایش سن شاهد افزایش احساسات مثبت هستیم. «عاطفه» واکنش فرد به اطلاعات (اطلاعات عاطفی) و اساساً نحوه‌ی واکنش ما به محیط اطرافمان است.»

basal negative affect

علاوه بر این، این افزایش در مثبت‌اندیشی علی‌رغم خصوصیت دیگری از سن که قبلاً شناخته شده بود رخ داده است: basal negative affect، حالت خلق و خوی فرد در حال استراحت است که به نظر می‌رسد با افزایش سن منفی‌تر می‌­شود.

دکتر شوایزر می‌گوید: «اگرچه وضعیت خلق و خوی استراحت شرکت‌کنندگان مسن‌تر ما منفی‌تر بود، با این وجود شرکت‌کنندگان قادر به مثبت‌­اندیشی بیشتری از یک موقعیت منفی معین بودند».

«این داده‌ها کاملاً با نظریه‌ی انتخاب‌پذیری اجتماعی–عاطفی پیری مطابقت دارد. این نظریه بیان می‌کند که ما با بالا رفتن سن، در هدایت محیط اجتماعی خود، حمل ابزار روان‌شناختی گسترده‌تر، یا صرفاً تنظیم مجدد زندگی برای به حداقل رساندن وضعیت‌های بحرانی، ماهرتر می‌شویم.»

این نظریه در تضاد با نظریه‌ی «مدل پیری مغز یا Aging Brain Model» است.

نظریه‌ی «مدل پیری مغز یا Aging Brain Model»

به‌طور خلاصه، مدل مغز پیری می‌گوید که افراد مسن‌تر به‌سادگی نسبت به پریشانی واکنش مثبت‌تری نشان می‌دهند، زیرا مناطقی در مغز آن‌ها که واکنش‌های منفی ایجاد می‌کنند، به خوبی عمل نمی‌کنند.

شوایزر می‌گوید: «اما هیچ مدرکی برای این نظریه در این‌جا وجود ندارد. ما سهم مستقلی از ظرفیت آمیگدال [یکی از مناطق مغزی که در واکنش منفی نقش دارد] بر احساسات شرکت‌کنندگان ندیدیم.»

محققان همچنین داده‌های پاسخ عاطفی جمع‌آوری‌شده در آزمایش را با داده‌های تصویربرداری مغزی شرکت‌کنندگان مقایسه کردند. تفاوت‌هایی که در یکپارچگی ساختاری شرکت‌کنندگان مسن‌تر و جوان‌تر مشاهده شده، ، مربوط به ضخامت قشر مغز است. در تمام مناطق مغزی بررسی‌شده کاهش ظرفیت با افزایش سن که با یافته‌های سایر مطالعات در مورد پیری مغز مطابقت دارد یافت شده است.

در ادامه‌ی این مطالعه، دکتر شوایزر و همکارانش در حال بررسی چگونگی تغییر واکنش‌های منفی و مثبت در طول زندگی از زمان کووید-19 و این‌که آیا افراد با سنین مختلف بهتر می‌توانند احساسات خود را در این دوران سخت مدیریت کنند هستند.

نویسنده: فاطمه رزاقی

ویراستار: ضحی فصیحی

منبع

Jason Stretton, Susanne Schweizer, Tim Dalgleish. (2022). Age-related enhancements in positive emotionality across the lifespan: structural equation modelling of brain and behavior. Retrieved from

https://neurosciencenews.com/aging-emotional-reframing-20272/