فهرست مطالب
آیا تغییرات تابولیکی ناشی از کووید-۱۹ میتوانند در درمان این بیماری موثر باشند؟
کووید-۱۹ که بیش از یک سال عامل خاموشی شهرها بود، هر روز بیش از روز قبل شناخته میشود.
تا به امروز علائم این بیماری و حتی واکسن آن شناخته شدهاند. اما آیا ویروس کرونا در فعالیت متابولیکی
بدن انسان نیز تاثیر میگذارد؟
واکنشهای ایمنی متفاوتی در بدن مبتلایان به کووید-۱۹ مشاهده شدهاست. برخی بیماران هیچ علامتی
از بیماری نداشتند و برخی چشم از جهان گشودند. پاسخهای ایمنی بدن در برابر این ویروس بسیار وسیع
هستند و مشخص شدهاست که این بیماری در فعالیت متابولیکی بدن نیز تغییراتی ایجاد میکند به طوری
که این تغییرات میتوانند در گسترش بیماری در بدن نقش اساسی داشتهباشند.
به منظور درک بیشتر این موضوع، نمونه خون ۳۷۴ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ از لحاظ پلاسما و سلولهای
ایمنی مورد بررسی قرار گرفت.
بررسی نمونههای پلاسما نشان دادند که افزایش شدت بیماری کرونا با تغییر شدت متابولیکی بدن مرتبط است
و به افزایش فعالیتهای دفاعی بدن میانجامد.
بررسی سلولهای دفاعی بدن نیز بیانگر این مسئله است که هر نوع سلول ایمنی نشانهی متابولیکی خاص
خود را در بدن دارد.
برنامهریزیهای متابولیکی بدن هر شخص با سلولهای ایمنی شخص مرتبط است و به عنوان «ایمنی فردی»
شناخته میشود.
«سلولهای T کشنده» و «B پادتنساز» نمونهای از این سلولها هستند. تمام سلولهای ایمنی و حتی واکنشهای
پیچیده متابولیکی در بدن روند مشخصی را طی میکنند.
بررسی این روندها و مشاهده تغییرات در آنها میتواند به شناسایی بیماری و حتی پیشبینی شانس بیمار به
ادامه حیات کمک کند.
برای کسب اطمینان از درستی این روش
آزمایشهای متعددی نیاز است و این فرایندها باید روی تکسلولیها نیز مورد بررسی قرارگیرند.
اما در صورت تایید شدن، این روش بینش وسیعی از بدن بیمار، شدت بیماری و شانس زنده ماندن بیمار را در اختیار
پزشکان قرار میدهد که باعث استفاده درستتر از داروها و روشهای درمانی مجزا برای هر شخص میشود.
این روش نویدبخش خبرهای خوب از جمله کاهش مرگومیر و شدت بیماری در اثر ویروس کرونا است.
در افراد مبتلا به COVID-19 خفیف یا متوسط ، سلول های اپیتلیال افزایش فعال شدن ژنهای درگیر
با پاسخ های ضد ویروسی را نشان دادند – به خصوص ژن های تحریک شده توسط اینترفرون نوع I،
زنگ هشدار اولیه ای که سیستم ایمنی وسیع تری را بهم می زند.
در افرادی که به COVID-19 شدید مبتلا شدند و نیاز به تهویه مکانیکی داشتند ، پاسخ های ضد
ویروسی به طور قابل توجهی کمرنگ می شدند. به ویژه، سلول های اپیتلیال آن ها با وجود داشتن
مقادیر زیادی ویروس، به خاموش شدن اینترفرون پاسخ خاموش داشتند. در همان زمان ، در سواب
آن ها تعداد ماکروفاژها و سایر سلول های ایمنی بدن افزایش یافته که پاسخ های التهابی را تقویت
می کنند. جهت ادامه مطلب از این لینک استفاده کنید.