امروز، سالگرد کشف میکروب سل توسط کخ و “روز جهانی سل” می باشد.
رابرت کخ در 24 مارس 1882 اعلام کرد باکتری عامل سل را کشف کرده و در سال 1905 به خاطر این کشف جایزه نوبل دریافت کرد و در سال 1910 از دنیا رفت.
رابرت کخ در یازدهم دسامبر ۱۸۴۳ بدنیا آمد. او در سال ۱۸۶۲ پس از اتمام دوران دبیرستان در شهر گوتینگن نخست به تحصیل در رشته پزشکی روی آورد.کخ پس از اتمام تحصیلات خود در بیمارستان عمومی شهر هامبورگ بعنوان پزشکیار مشغول بکار شد. جائیکه در همان سال ۱۸۶۶ بهنگام شیوع بیماری وبا فعالانه به کار پرداخت. بیشتر مبتلایان به این بیماری در آن سال جان خود را از دست دادند. در سال ۱۸۶۸ کخ در شهرک کوچک لانگنهاگن مشغول بکار بود جائیکه بارها مجبور گشت مطب کوچک خود را بخاطر کمبود مراجعین تعطیل نماید.
نخستین کار بزرگ او زمانی شروع شد که به مبارزه با بیماری دامی سیاه زخم که احشام دامداران را نابود میکرد، پرداخت. او با ابداع روش نوینی که بر طبق آن پژوهشهای میکروسکوپی آسانتر میشد به مشاهده میکروبها پرداخت. تا پیش از آن نمونههای آزمایشی را در محلولهایی نگاهداری میکردند و به هنگام قرار دادن نمونهها به زیر لوله میکروسکوپ، باکتریها با حرکت در محلول از میدان دید واقع در زیر لوله میکروسکوپ دور میشدند. کخ با درست کردن خمیری از جلبکها که آنرا آگار- آگار مینامند، میکروبها و باسیلهای پرورشی درون خمیر را کم حرکت میکرد.کخ ابتدا تنها کار میکرد اما بعدها سرپرستی تیمهای پزشکی متعددی را بعهده گرفت. یکی از بزرگترین و بارزترین استعدادهای وی تشکیل تیمهایی از متخصصین پیرامون خویش و تشویق آنان به کار بود.در آن زمان پزشکان اروپا در امر مبارزه با بیماریها چندان موفق نبودند و کخ در این رابطه میگفت:
“زمانی که پزشکی در پشت تابوت بیمارش راه میرود، به این میماند که علت در پی نتیجه دوان باشد.”
کخ بهمراه متخصصین پیرامونش کوشش میکردند که در مسیری دیگر گام بردارند. در سال ۱۸۸۲ کخ موفقترین سال زندگی پزشکی خود را که با فراز و نشیب بعدی هم همراه شد، پشت سرگذاشت. او در این سال رسماً اعلام نمود که عامل بیماری سل را شناسائی کردهاست. این یک خبر خارقالعاده بود که به سرعت در تمامی جهان پخش گردید. سل یک بیماری معمولی نبود. به آن طاعون سپید میگفتند و مسبب بیست درصد از کل مرگ و میرها در اروپا بود که بیشتر نیز گریبان جوانترها را میگرفت و درمان هم نداشت زیرا که علت را نمیشناختند. با کشف باسیل کخ، اکنون مشخص گشته بود که این بیماری از کجا میآید و چرا بیشتر در محلههای پرجمعیت و کم درآمد یافت میشود و نیز چگونه میتوان از گسترش آن جلوگیری نمود.در سال ۱۸۸۳ کخ به همراه تیمی پزشکی از فرانسه در مصر به مبارزه با وبا برخاست و در آنجا باکتری ویبریو را که عامل اصلی بیماری وبا میباشد، دوباره شناسایی کرد. این باکتری پیشتر توسط پزشکی ایتالیایی بنام فیلیپو پاچینی در سال ۱۸۵۴ یعنی تقریباً سی سال قبل از کخ کشف شده بود ولی به این کشف اهمیتی نداده بودند.در سال ۱۸۸۵ کخ به درجه استادی دانشگاه برلین نایل گشت.در سال ۱۹۰۵ آکادمی نوبل با دادن جایزه پزشکی نوبل آن سال به کخ از زحمات و کارهایش در امر پزشکی قدردانی نمود.پنج سال پس از آن در سال ۱۹۱۰ کخ که بارها از دست بیماریهای عفونی و مسری مانند مالاریا رهایی یافته بود در سمت چپ سینه خود احساس درد کرد و دچار نفستنگی شد و درگذشت.
جسد کخ را بنا به وصیتش سوزاندند و خاکسترش را در ظرفی نهاده و به انستیتوی مبارزه با بیماریهای عفونی در برلین فرستادند. این ظرف را در محلی مخصوص نگاه داشتند و پس از آن نیز با انتقال آن به انستیتوی تازهای که بنام خود کخ نامیده میشود از آن نگاهداری میکنند.
روحش شاد و یادش گرامی