تکنیک های آزمایشگاهی

Anticardiolipin

آنتی‌کاردیولیپین‌ها آنتی‌بادی‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی علیه فسفولیپیدهای غشای پلاکتی که مسئول انعقاد لخته‌های خون هستند تولید می‌شوند.

آنتی‌بادی‌های ضد کاردیولیپین اغلب مسئول (با ضدانعقادهای لوپوس و آنتی‌بادی‌های گلیکوپروتئین بتا-2) تشکیل غیرطبیعی لخته‌ها در وریدها و شریان‌ها (ترومبوز شریانی) هستند. آنها در سندرم آنتی فسفولیپید، که مثلاً از طریق سقط‌های مکرر در سه ماهه دوم یا سوم بارداری رخ می‌دهد، دخیل هستند. سه نوع آنتی‌بادی ضد کاردیولیپین وجود دارد: IgG، IgA و IgM.

نتیجه منفی IgG یا IgM آنتی کاردیولیپین نشان می‌دهد که این نوع آنتی بادی وجود نداشته یا به مقدار بسیار کمی در نمونه خون مورد آزمایش وجود داشته است. نتایج مثبت جزئی یا متوسط گاهی اوقات در افراد مسن بدون هیچ علامتی به‌دنبال عفونت یا پس از مصرف دارو به‌طور موقت مشاهده می‌شود. این نتایج اغلب اهمیت بالینی کمی دارند اما باید همراه با سایر اطلاعات بالینی تفسیر شوند. سطوح متوسط یا بسیار بالای آنتی‌بادی‌های ضد کاردیولیپین که به مدت 12 هفته یا بیشتر باقی می‌مانند، نشان‌دهنده ادامه حضور این اتوآنتی‌بادی‌ها و افزایش خطر لخته ‌شدن غیرطبیعی و سقط جنین است.

Anticardiolipin
                                       مراحل Anticardiolipi

 

Anticardiolipin
                                      نمودار Anticardiolipin

 

 

 

آنتی کاردیولیپین IgG چیست؟

IgG نوع آنتی‌بادی ضد کاردیولیپین است که بیشتر با عوارض مرتبط است. یک سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) برای آزمایش آنتی‌بادی‌های ضد کاردیولیپین استفاده می‌شود. می‌توان همه ایزوتیپ‌ها را به‌طور هم‌زمان آزمایش کرد، یا می‌توان آن‌ها را جداگانه تشخیص داد.

این آزمایش چیست؟

آزمایش آنتی‌بادی‌های کاردیولیپین به‌دنبال نوع خاصی از آنتی‌بادی در خون شما است. آنتی‌بادی ماده‌ای در خون شما است که به مبارزه با عفونت کمک می‌کند. آنتی‌بادی‌ها به اشتباه به کاردیولیپین‌ها حمله می‌کنند. کاردیولیپین یک فسفولیپید یا نوعی چربی در خون است که برای لخته ‌شدن خون مهم است. هنگامی‌که آنتی‌بادی‌ها به کاردیولیپین حمله می‌کنند، لخته‌ شدن خون ممکن است رخ دهد. پلاکت‌ها، سلول‌های خونی که به لخته‌ شدن خون کمک می‌کنند، نیز مصرف می‌شوند و منجر‌به مشکلاتی در خون‌ریزی می‌شوند. سطح این آنتی‌بادی‌ها اغلب در افراد مبتلا به لخته‌ شدن خون غیرطبیعی، بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یا سقط‌های مکرر بالا است.

چه تست‌های دیگری می‌توانیم همراه با تست آنتی‌بادی کاردیولیپین داشته باشیم؟

آزمایش آنتی‌بادی‌های کاردیولیپین معمولاً تنها یکی از آزمایشاتی است که ممکن است برای بررسی علت بروز علائم خود انجام شود. این آزمایشات دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1-شمارش کامل سلول‌های خونی

2-زمان ترومبوپلاستین جزئی و زمان پروترومبوپلاستین فعال. این آزمایش‌ها نحوه لخته شدن خون شما را نشان می‌دهد.

3-آزمایش آنتی‌بادی ضد‌هسته‌ای که این آنتی‌بادی‌ها در افراد مبتلا به لوپوس یافت می‌شوند.

4-آزمایش آنتی‌بادی آنتی فسفولیپید که این آنتی‌بادی‌ها در افرادی که لخته‌های خون غیرطبیعی دارند یافت می‌شوند.

5-سونوگرافی، برای جست‌وجوی لخته در شریان‌ها یا ورید

نتایج آزمایش anticardiolipin به چه معناست؟

نتایج آزمایش ممکن است بسته به سن، جنسیت، سابقه سلامتی، روش مورد استفاده برای آزمایش و موارد دیگر متفاوت باشد. نتایج آزمایش آنتی‌بادی کاردیولیپین به‌راحتی قابل درک است. اگر آنتی‌‌بادی‌های کاردیولیپین شما منفی باشد، طبیعی است. اگر مثبت باشد، ممکن است سندرم آنتی‌بادی کاردیولیپین داشته باشید. احتمال اینکه دوباره مورد آزمایش قرار بگیرید تا ببینند آیا آنتی‌بادی در خون شما باقی می‌ماند یا خیر. ممکن است لازم باشد بین هر دوره آزمایشی تا 12 هفته صبر کنید.

این آزمایش چگونه انجام می‌شود؟

آزمایش با نمونه خون انجام می‌شود. سوزن برای خون‌گیری از ورید بازو یا دست استفاده می‌شود.

 

آیا این آزمایش خطری دارد؟

انجام آزمایش خون با سوزن خطراتی دارد. این‌ها شامل خونریزی، عفونت، کبودی و احساس سبکی سر می‌باشد. هنگامی‌که سوزن به بازو یا دست شما می‌زند، ممکن است احساس سوزش یا درد خفیفی داشته باشید.

 

چه چیزی ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد؟

اگرچه آنتی‌بادی‌های کاردیولیپین معمولاً با SLE مرتبط هستند، مثبت بودن آزمایش برای آن‌ها به‌معنای ابتلا به آن نیست. آزمایشات دیگری برای تایید تشخیص مورد نیاز خواهد بود. هنگامی‌که مشکلات مربوط به لخته شدن خون، سقط جنین یا سایر مسائل را دارید، این نتیجه آزمایش می‌تواند به دکتر کمک کند تا بهترین راه برای درمان بیماری شما را پیدا کنند.

نتیجه‌گیری:

Anti-Cardiolipin این روش به تشخیص سندرم آنتی فسفولیپید (APS) کمک می‌کند. اتوآنتی‌بادی‌های کاردیولیپین یک معیار مهم برای تشخیص APS هستند. اتوآنتی‌بادی ها علیه کاردیولیپین نیز یک معیار طبقه بندی ایمونولوژیک برای لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) هستند. علاوه‌بر این، تعیین کمی آنتی کاردیولیپین برای نظارت بر بیماران SLE مبتلا به APS ثانویه بسیار مفید است. تست‌های ضد کاردیولیپین ORGENTEC همگی با بتا-2-گلیکوپروتئین I انسانی به‌عنوان کوفاکتور پوشیده شده‌اند.

 

آناهیتا یعقوبیانی

 

منابع:

منبع1

منبع2

منبع3

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا