نا اُمیدی بی معناست

اینطور به نظر میرسد که غیر ممکن است.
حتی برای لحظه ای از ذهنمان عبور میکند که اگر تمام این تلاش ها بی جواب بماند چه؟
گاهی اوقات هم میگوییم؛ بگذار دیگری کار را انجام دهد، این همه ادم چرا من!
میخواهی که موفق شوی و باز هم برنامه ریزی میکنی و حتی بیشتر خواستار اجرایی شدن تمام آن برنامه ها هستی، اما!!!
حرکت نمیکنی و کار را به دیگران واگذار میکنی!
و در هنگام موفقیت، وقتی به آن هدف و نقطه پایانی کار نگاه میکنی، شیرینی و حلاوت آن را حس نمیکنی؛ زیرا تو خود را وقف آن نکرده ای پس آن موفقيت از آن تو نیست.
به این هم فکر کن که شاید اگر تو بین چندین هزار نفر، حتی یک کار کوچک انجام دهی، چند گام برداشته ای که ثمره اولین گام آن نصیب خودت میشود ؛ زیرا تو آن موفقیت را از آن خود کرده ای.
تو توانستی و دیگر این گام را به خودت مدیون نخواهی بود.
چه خوب است که همه ی ما همان تویی باشیم که برای این اتحاد گام برداشته اند.
حال، برای لحظه ای عقب کشیده و به تمام این فعالیت ها و تلاش ها نگاه میکنیم؛ دیگر خستگی و تمام آن کوچک شدن ها معنایی ندارد.

نویسنده: عاطفه طاهریان
طراحِ عکس: محمد ناصری