یکی از مهمترین دغدغههای بچههای علوم پایه، مخصوصا زیستشناسها، جواب دادن به چندتا سوال کلیشه ایه که باهاش روبهرو هستند.
اولین سوال اینه که؛ یعنی شما آخرش چیکاره میشی؟ آدم یاد روز اولِ اول ابتدایی میاُفته که همه ازش میپرسن: میخوای چیکاره بشی؟ همه منتظرن ببین تَهِش چی میشه؟ فقط میگن: که ببین اگه تهش قراره خوب پول دربیاری بگن ای کوفت بگیری مفتی مفتی به کجا میرسه
سوال بعدی مال فیلسوف های عزیزی هست، که سعی دارن آیندهی سیاه و مجهول ما رو با این سوال هوشمندانه روشن کنن: « این رشته که آینده نداره !واسه چی انتخابش کردی؟ »
جداً ما به این دوستان به اندازهی یه زندگی بدهکاریم. واقعا اگر این دوستان نبودن ما در دریای جهالت غرق میشدیم.
وقتی بهشون توضیح میدیم که انتخاب رشته، یه موضوع کاملا خصوصیه، سریع میرن سراغ کلیشهی بعدی و میگن: یعنی معلم میشی دیگه ؟؟؟
بعد هم که توضیح میدی شغل آیندهات بستگی به رشتهی ارشد و دکترای تو داره، میگن:
حالا میخوای چی بخونی؟
ماشاالله اینقدر که این دوستان نگران آیندهی ما هستن، اگر به فکر آیندهی خودشون بودن، حتما اسمشون توی تاریخ این مملکت ثبت میشد.
اما امان از روزی که رشته ی شما رو نشناسن. مرتبا میگن: خوبه که این رشته ها هستن، که بچه هایی مثل شما هم برن دانشگاه. آخر سر هم میگن: همتون اولش که میایید رشتهی تجربی، پزشکی میخوایید و( با پوز خند بی معنایی ) ادامه میدن: آخرش به برفک شناسی راضی میشید.
خلاصه بگم توی جامعهی ما فقط پزشک بودن، موفقیت به حساب میاد. شغل شریفِ «معلمی»، برای تحقیر شما استفاده میشه. ولی کاش به جوامع پیشرفته نگاه کنیم. اون وقته که میفهمیم وقتی معلم خوب بودن موفقیت شد جامع پیشرفت کرد. وقتی جایگاه این رشتهی با ارزش برای همه روشن شد جامع رشد کرد.(در جوامع پیشرفته، معلمی جزءِ پر درآمدترین و البته سختترین مشاغل محسوب میشودچون معلم های کشور ما حقوق کافی دریافت نمیکنن و توی شغلشون خیلی جای رشد ندارن شاید واقعا بعد از یه مدت واقعا به پرورش یه دانش آموز خوب نپردازن) معلمی رو به عنوان مثال عرض کردم(کاش رشتهی تحصیلی افراد رو وسیله ای برای تحقیرش ندونیم، تا حداقل چند سانتی متری از جهان سومی بودن فاصله بگیریم). همین رشتههای ناشناخته که مسخره میشن، شاید مردمی که پزشکی رو موفقیت میدونن ندونن، ولی همین رشتههای جدید در شاخهی علوم زیستی و پایه هستن که رشتهی پزشکی رو زنده نگه داشتن. نمیخوام بگم رشتهی پزشکی بده، نه. البته که نه. سراسر زیباییه و میتونه مجموعهای از کارهای نیک باشه، ولی سعی کنید که رشته، عامل موفقیتتون نشه.
????شما عامل موفقیت رشتهتون بشید????
نویسنده: صبا رحیمی
طراح عکس: ماندانا عسکری