تمدن در کهکشان راه شیری!

بررسی احتمالات وجود تمدن‌های پیشرفته در کهکشان راه‌شیری

دانشمندان تخمین می‌زنند حداقل 36 تمدن پیشرفته در کهکشان‌مان وجود دارد که آنها نیز درتلاش برای برقراری ارتباط هستند!

این تصویرخیره‌کننده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، صدهاهزار ستاره را در نزدیکی هسته‌ی کهکشان راه‌شیری نشان می‌دهد. حقیقت وجود انسان، سندی دال بر احتمال وجود حیات ازنظر‌ تکنولوژی پیشرفته است، با این‌حال هنوز جستجوهای ما برای یافتن تمدن‌های دیگر به‌نتیجه‌ای ختم نشده. درحا‌ل‌حاضر، زمین تنها مدرک وجود حیاتی است که داریم، دشوار است تا بفهمیم احتمال وجود حیات چقدر رایج یا نادر است.

روش جدیدی برای تخمین احتمال پیدایش حیات فرای زمین، دلیلی برای امیدواری است. براساس پارامترهایی که استفاده شده، بایستی دست‌کم ۳۶ تمدن پیشرفته با قابلیت انتشار سیگنال‌های ارتباطی در راه شیری وجود داشته باشد، اگرچه این تعداد می‌تواند حتی بیشتر هم باشد. اخترفیزیکدان کریستوفر کونسلیس از دانشگاه ناتینگام انگلستان می‌گوید:«باید حداقل ده‌ها تمدن  فعال در کهکشان ما، تحت این فرض که پنج میلیاردسال برای تشکیل یک حیات هوشمند(مانند آنچه در زمین موجود است) زمان لازم است، وجود داشته باشد»

یک را‌ه‌حل برای این معما بررسی فرگشت است، البته در مقیاس کیهانی. ما این محاسبه را «حد کوپرنیکی اخترزیست‌شناختی» یا “The Astrobiological Copernican Limit” می‌نامیم. چندین پارامتر وجود دارند که می‌توان برای تخمین تعداد تمدن‌های هوشمند در کهکشان به کار برد. کونسلیس و همکارش مهندس تام وست‌بی، مقیاسی از محاسبات را توسعه داده‌ که برپایه‌ی تعداد پارامترهایی است که در نظر گرفته‌اند.

گروه، برای ضعیف‌ترین حد کوپرنیکی اخترزیست‌شناختی، فرض کرد که حیات هوشمند هرجایی که ممکن باشد، ظهور می‌کند – روی سیاره‌های سنگی در مناطق زیست‌پذیر یا کمربند حیات ستاره‌های میزبان با سن و فلزینگی مناسب(نشان‌دهنده‌ی نسبتی از جرم یک جسم نجومی است که از عنصرهایی به‌جز هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌است) – و برای تمام زندگی ستاره پابرجا می‌ماند و نهایتا با مرگ آن از بین می‌رود.

نتیجه‌ی این تخمین، برآوردی بالغ بر ده‌ها میلیارد سکونت‌گاه بالقوه (به‌تعداد سیارات زیست‌پذیر) بود، اما همچنین خیلی غیر‌محتمل است که حیات هوشمند در هریک از این موارد پیدا بشود. برای سه حَد دیگر، بازه‌های زمانی براساس زمان شکل‌گیری تمدن‌های پیشرفته، بر مبنای زمین تنظیم شده اند.

نزدیک به ۴.۵ میلیارد سال طول کشید تا تمدنی ازنظر تکنولوژی پیشرفته در سیاره‌ی زمین ظهور کند. بنابراین، برای قوی‌ترین حد کوپرنیکی اخترزیست‌شناختی، پارامترها شامل ستاره‌ای با درجه مواد فلزی مشابه خورشید و قدمتی بین ۴‌.۵ میلیارد تا ۵‌.۵ میلیارد سال می‌شدند. بافرض اینکه طول عمر یک تمدن ارتباطاتی، حدود ۱۰۰ سال باشد (تقریبا مدت زمانی که انسان‌ها درحال گسیل سیگنال بوده‌اند)، حد پایین‌تر برای تعداد تمدن‌ها عدد ۳۶ است. وست‌بی اظهار داشت:«روش کلاسیک برای تخمین تعداد تمدن‌های هوشمند به گمانه‌زنی‌ها درباره ارزش‌های مربوط به زندگی، متکی است، که به‌‌موجب آن، نظر‌ها درباره چنین موضوعاتی اساسا متنوع است» «مطالعه‌ی جدید ما این فرضیات را با استفاده از داده‌های جدید قابل‌فهم‌تر می‌کند و به ما یک تخمین قابل‌اطمینانی از تعداد تمدن‌های موجود در کهکشان‌مان می‌دهد.» پس اگر آنها وجود داشته باشند و سیگنال‌های الکترومغناطیسی را به فضا منتشر می‌کنند چرا آنها را پیدا نکرده‌ایم، یا آنها ما را پیدا نکرده اند؟ بسیارخب؛ کهکشان جای بزرگی است.

براساس محاسبات تیم، اگر ۳۶ تمدن را در سراسر این گستره‌ی وسیع پخش کنید آن‌وقت  به فاصله میانگین ۱۷،۰۰۰ سال نوری بین دو تمدن می‌رسیم. امواج رادیویی حاصل از مخابرات ما، به فضا منتشر می‌شوند، اما محدودیتی برای سرعت انتشار وجود دارد. چنین سیگنال‌هایی، ترکیبی از تابش الکترومغناطیسی هستند؛ یعنی آن‌ها می‌توانند با سرعت نور حرکت کنند. امواج حاصل از اولین پخش رادیویی در سال ۱۸۹۵ تا الان توانسته‌اند تنها ۱۲۵ سال نوری از زمین دور شده باشند. به‌علاوه، بسیاری از سیگنال‌هایی که از زمین منتشر می‌شوند احتمالا توسط یونوسفر پراکنده و مخدوش می‌شوند. حتی آن‌هایی هم که مخدوش نمی‌شوند، چنان تقلیل می‌یابند که با گذشت زمان اساسأ غیرقابل تشخیص خواهند بود.

بنابراین، تا زمانی که نتوانیم بفهمیم چگونه یک مگافون رادیویی بسازیم، و تا زمانی که نتوانیم برای ۱۷۰۰۰ سال آینده باقی بمانیم و قدرت تکنولوژیکی خود را حفظ کنیم، چیزی را برای هیچ کسی منتشر نمی‌کنیم و بالعکس. اما ما سعی نداریم متوجه احتمال وجود تمدن‌های بیگانه بشویم به‌این دلیل که فقط می‌خواهیم دوستان جدیدی پیدا کنیم! (البته که می‌خواهیم اما این موضوع، تنها علت تلاش‌هایمان نیست). این کار را انجام می‌دهیم چون به ما در درک وجودیت خودمان کمک می‌کند. کونسلیس اضافه می‌کند:« تحقیق جدید ما نه تنها جستجوهایی برای تمدن‌های هوشمند فرازمینی و چگونگی شکل‌گیری حیات را آشکار خواهد کرد، بلکه به ما سرنخ‌هایی درباره اینکه چه مدت تمدن‌مان باقی خواهد ماند، می‌دهد. اگر بفهمیم که حیات هوشمند در کیهان و سپس کهکشان راه‌شیری، معمول و رایج است پس می‌توانیم نتیجه بگیریم که تمدن ما می‌تواند بسیار طولانی‌تر از صدها سال آینده باقی بماند،».

متناوباً اگه متوجه شویم که هیچ تمدن فعالی در کهکشان ما وجود ندارد، نشانه‌ی بدی برای هستی بلندمدت ما نیز به‌شمار می‌رود. ما باجستجو برای حیات هوشمند فرازمینی- حتی اگر به‌نتیجه‌ای دست نیابیم-آینده و سرنوشت خود را اکتشاف می‌کنیم.
ما تنها نیستیم!

این مقاله در The Astrophysical Journal منتشر شده است.

نویسنده: مهران عظیمی

منبع:

https://www.sciencealert.com/new-calculations-suggest-there-could-be-dozens-of-alien-civilisations-in-our-galaxy