آزمایش تشکیل بلور های اوزازون

مقدمه

واکنش اوزازون مخصوص تمام مونوساکارید ها و دی ساکارید های احیا کننده می باشد.

قندهایی که دارای عامل آلدئیدی یا کتونی هستند،  قندهای احیا کننده نامیده می شوند

که می توانند  در محیط های قلیایی و به  کمک حرارت ،  با املاح مس دو ظرفیتی ترکیب

شوند و مس دو ظرفیتی را به مس یک ظرفیتی احیا کنند. از این خاصیت احیا کنندگی ،

برای تشخیص قندها در مایعات بیولوژیک استفاده می شود. آزمایش تشکیل بلور های

اوزازون هم یکی از انواع  واکنش های احیا کننده ،  برای تشخیص قندها می باشد.

روش انجام آزمایش

در چهار لوله آزمایش مقدار 2 میلی لیتر،  معرف فنیل هیدرازین می ریزند و بعد به ترتیب

2 میلی لیتر از محلول قند های مورد نظر را درون لوله ها می ریزند. سپس،  لوله هارا به

مدت 15 تا 30 دقیقه  درون بن ماری قرار می دهند و پس از پایان زمان بن ماری،  نباید

محلول ها را یکدفعه سرد کنند  زیرا بلور ها شکل واقعی خود را از دست می دهند.

از این رو  آن ها را به آرامی در حرارت آزمایشگاه سرد می کنند. پس از سرد شدن محلول،

رسوب های زرد رنگی مشاهده می شود که رسوب های حاصل را بین لام  و لامل قرار

می دهند و در زیر میکروسکوپ،  مشاهده می کنند.

اساس آزمایش

در این آزمایش ابتدا عامل آلدئیدی با فنیل هیدرازین،  ترکیب شده و تولید آلفا فنیل هیدرازین

نموده و با هیدرازین اضافی،  تولید بلور های اوزازون می کند. وضعیت فضایی کربن های

شماره 1 و2 در اوزازون های مختلف،  موجب ایجاد بلور های متفاوتی میگردد که برای هر قند

شکل خاصی دارد.

نتیجه گیری

آلدوز ها و کتوز ها با مشتقات هیدرازین مانند فنیل هیدرازین ترکیب می شوند و اوزازون

مربوطه را تولید می کند. زمان تشکیل اوزازون برای قند های مختلف،  به شرح زیر است:

فروکتوز 2 دقیقه

گلوکز 15 تا 20 دقیقه

لاکتوز پس از سرد شدن کاملا سرد میکند

مالتوز پس از سرد شدن ، رسوب میکند

ساکارز هیچ گونه رسوبی ایجاد نمی کند

نویسنده :

مریم درخشانیان