دید علمی به ازدواج

دلیل علمی برای این که چرا سن ازدواج مانند هر قرارداد قانونی و یا رای دادن باید ۱۸ سالگی باشد این است که، شاخه‌های نورون‌های قشر جلوپیشانیِ انسان‌سازِ مغزِ انسان‌ها تا ۱۶ سالگی مانند شاخه‌های هرز درختان هرس می‌شوند و غشای میلین آن هم تا سن ۱۸ سالگی تکمیل نشده و بلوغ کامل ارتباطات این قشر با بقیه‌ی مغز، بین سنین ۲۵ تا ۳۵ سالگی است. تفاوت ساختار این قشر تنها عامل تفاوت بین ما و برای مثال شمپانزه و گوریل است. از این نظر حداقل قشر لازم برای تشخیص خوب از بد در سن ۱۸ سالگی و پایان بافت‌شناسی آن برای بعهده‌گیری مسئولیت‌های اجتماعی ۲۵ تا ۳۵ سالگی است.

اگر هرس شدن یا میلین‌دار شدن و یا برقراری ارتباطات با بقیه‌ی مغز درست انجام نگیرد بیماری‌های روانی و رفتاری زیادی حتی در سطح جنون ایجاد می‌شود. اختلالات در فرایندهای دیگر می‌تواند موجب اختلال شخصیت شود. البته این بخش از مغز قدرت انعطاف‌پذیری خارق‌العاده ای داشته و تا وقتی مغز سالم است و صاحب‌ش زنده توسعه به‌طرف خوبی یا بدی پیدا می‌کند. مهم‌ترین عامل تغییرات دیررس در مغز محیط ، آموزش ها، آسیب‌های مغزی، بیماری‌ها و مانند این‌ها هستند، اما تغییرات اولیه سرشتی بوده و ژنتیک و بخت‌و‌اقبال یا جبر سرنوشت در آن‌ها دست دارند.

این هم دلیل علمی برای احمقانه‌بودن توصیه‌ی ازدواج در سن ۹ سالگی برای دختران و سن اولین علایم بلوغ دستگاه تناسلی در مردان است. این بلوغ تناسلی نیست که باید سن ازدواج را تعیین کند بلکه بلوغ حداقلی مغز است ، که از این جهت هم هست که من بارها نوشته‌ام که برای ارائه‌ی شغل‌های مهم باید مامور حتمن تست نوروسایکالوژی شود تا از سلامت این بخش از مغز اطمینان حاصل شده و افراد ضداجتماعی و مبتلا به اختلالات شخصیتی-روانی مصدر کارها نشوند، افرادی که به فراوانی در صدر مدیریت و رهبران دینی کشورمان به‌راحتی قابل تشخیص هستند و کافی است نیم‌ساعتی به آن‌ها گوش دهید.

– دکتر تقی کیمیایی‌اسدی (متخصص مغز و اعصاب)

برداشت شده از کانال مهبانگ دکتر علی نیری