ارتباط اوتیسم با حساسیت !!

ارتباط اوتیسم و واکنش حساسیت در چیست؟

ASD چگونه با حساسیت در ارتباط است .

یک مطالعه آزمایشگاهی از دانشگاه کارولینای شمالی نشان داد

که یک ژن مرتبط با اختلال طیف اوتیسم (ASD) و حساسیت

به درد، در واقع می تواند پاسخ به خارش را کاهش دهد.

درماتیت(آماس پوست) آتوپیک و حساسیت به درد، هر دو بیماری های

مرتبط با برخی انواع ASD می باشند.

تصور می شود که ژن مورد بحث، پروتئین 2 مرتبط با کنتاکتین (CNTNAP2)، با جهشی مرتبط با برخی از انواع اوتیسم مرتبط است.

این ژن در سرتاسر گانگلیون ریشه پشتی(DRG) یافت می شود، که

مجموعه ای از سلول های حسی هستند که در ریشه اعصاب نخاعی

واقع شده اند. DRG بزرگراهی است که احساس درد و خارش را

از پوست، از طریق نخاع، به مغز منتقل می کند.

سانتوش میشرا، استادیار علوم اعصاب در ایالت NC و نویسنده ی مطالعه،می گوید:

از آنجا که درماتیت آتوپیک اغلب با ASD همراه است

و CNTNAP2 هر دو با حساسیت به درد در ASD مرتبط است

و تقریبا در همه نورون های حسی DRG بیان می شود،

ما تعجب کردیم که آیا CNTNAP2 ممکن است در رفتار خارس نیز نقش داشته باشد؟
میشرا پاسخ خارش در موش ها با ژن CNTNAP2 را با آن موش هایی

که فاقد آن ژن بودند، مقایسه کرد. در حضور محرک های هیستامین

و غیر هیستامین، موش های CNTNAP2 یا موش های فاقد آن ژن

در مقایسه با موش های دارای آن ژن، واکنش خارش را کاهش دادند.

میشرا می گوید:

اگر بین ASD و درماتیت آتوپیک ارتباطی وجود

داشته باشد، موش هایی که ژن طبیعی CNTNAP2CNTNAP2را ندارند،

همان طور که حساسیت به درد را افزایش داده اند، واکنش خارش را افزایش می دهند.
چندین توضیح احتمالی برای این یافته وجود دارد،

از تفاوت های فیزیولوژیکی استاندارد بین انسان و حیوان گرفته

تا نقش بالقوه CNTNAP2 در آزادسازی نوروپپتید ها که می توانند

بر این پاسخ اثر بگذارند.

اما ما همچنین می دانیم که درد می تواند احساس خارش را سرکوب کند

و برعکس. همانطور که برخی افراد مبتلا به ASD حساسیت

به درد بیش تری دارند، موش های بدون CNTNAP2 نیز چنین هستند.

این حساسیت به درد ممکن است احساس خارش را مهار کند.

میشرا امیدوار است این مطالعه آزمایشی، راه را برای کاوش بیش تر نقش CNTNAP2 در خارش هموار سازد.

میشرا می گوید: نقش عملکردی CNTNAP2 در انتقال عصبی خارش،

ناشناخته است. در حالی که این مطالعه ارتباط احتمالی بین ASD و

خارش را روشن می کند، این محدود است، زیرا عمدتا بر اساس نتایج

رفتاری است نه سلولی یا مولکولی. ممکن است مطالعات آینده برای

تجزیه زیربنای مولکولی CNTNAP2 و احساس خارش مورد نیاز باشد.
این مطالعه در مجله درماتولوژی تحقیقی چاپ شده و توسط موسسه

ملی بهداشت و بودجه بومی ایالات متحده حمایت می شود

.

مترجم: مهدی نوحه خوان حقیقی
گردآورنده: مریم جلالی

https://www.sciencedaily.com/releases/2021/07/210729122129.htm