تولید علم و تربیت نیروی متخصص از وظایف آموزش‌عالی و دانشگاه‌هاست.
ایجاد ارزش افزوده و تولید ثروت برمبنای فناوری جدید از وظایف صنعت است.
لازمه‌ی ارتباط عمیق بین این دو، همکاری دو جانبه و برنامه‌ریزی شده و همچنین آموزش کاربردی و اصولی در دانشگاه‌هاست.
نقش مستقیم دانشگاه در این ارتباط
۱. تولید دانش و توسعه فناوری با تحقیقات کاربردی و پایه
۲. تربیت نیروی انسانی کارآمد که قابلیت رهبری فناوری جدید رو داشته باشه.
ارتباطی از نوع همزیستی برای صنعت و دانشگاه
اگر دانشگاه و صنعت ظرفیت‌های دیگری را شناسایی کنند؛ هر دو طرف می‌توانند از این ارتباط سود ببرند. مانند:
۱. امکان استفاده از منابع مالی جدید
۲. فرصت برای انجام تحقیقات مشترک
۳. ایجاد زمینه‌ای برای کارآموزی دانشجویان
۴. دستیابی به منابع اطلاعاتی، تجهیزاتی و تسهیلات برای کارهای تحقیقاتی
دانشگاهیان و صنعتگران، بر روی این موارد تمرکز کنید!
۱.تعیین نیازهای آموزشی
۲.تعیین منافع طرف مقابل از همکاری
۳.فراهم کردن منابع
دانشگاه و صنعت باید شناخت بیشتری نسبت بهم دیگر داشته باشن.
ارتباط صنعت و دانشگاه و ایجاد ارتباط و آشنایی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان با محیط‌کار و کارآفرینان، می‌تواند مشکل بیکاری را تا حد قابل توجهی رفع کند.
صنعت می‌تواند با ارائه مشکلات و چالش‌های خود به دانشگاه از توانایی و پتانسیل نیروی انسانی ماهر و تحصیل‌کرده برای حل آن‌ها استفاده کند.
از طرفی دانشجویان می‌توانند با دادن پایان‌نامه‌ها، طرح‌ها و ایده‌های کاربردی به ارتباط موثر صنعت و دانشگاه کمک کنن.
با این کار یک تیر سه هدف را نشانه می‌گیرد:
دانشگاه نیروی کار ماهر و متخصص تحویل جامعه می‌دهد.
صنعت می‌تواند مشکل و چالش خود را با نیروی کار متخصص حل و زمینه‌ی اشتغال را فراهم کند.
دانشجو، با ارائه طرح و تجاری سازی به یک درآمد و جایگاه شغلی می‌رسد که جایی برای دغدغه‌های کاری همیشگی نیست.
《اتحاد دانشگاه، صنعت و دانشجویان؛ نقطه عطف اقتصادی پویاست.》
نویسنده: مولود برنجی
