علمی

ماکروفاژ تنظیمی ویژگی و عملکرد

ماکروفاژ تنظیمی از ماکروفاژ M2 متمایز است ؛ در حالی که تا چند دهه ی پیش این دو را به عنوان یک زیرگروه در نظر می گرفتند. در واقع عملکرد اصلی آن، کاهش دادن  پاسخ های التهابی و نیز جلوگیری از ایمنوپاتولوژی همراه با فعالیت طولانی مدت ماکروفاژ M1 است. اما ماکروفاژ تنظیمی نقشی در ترمیم زخم ها ندارد.

تفاوت ماکروفاژ تنظیمی از سایر ماکروفاژ ها

یکی از  ویژگی های فعال شدن آلترناتیو ماکروفاژ ها،  القای آنزیم آرژیناز می باشد. با القای آن میتوان آرژنین را به پلی آمین و نیز هیدروکسی پرولین تبدیل کرد. اما ماکروفاژهای تنظیمی فاقد این آنزیم است.
-به طور مستقیم در ایجاد ECM نقشی ندارند.
-در سطح ماکروفاژ های تنظیمی، دو مارکر ویژه ماکروفاژهای M2 یعنی YM1 و RELMα وجود ندارند.

-برخلاف ماکروفاژ M2 ، سیگنال رسانی ماکروفاژهای تنظیمی به STAT6 وابسته نمی باشد.

-ماکروفاژ تنظیمی و M2 رسپتورهای کموکاینی مختلفی در سطح خود دارند.

-تولید مقادیر بسیار بالای IL-10 ویژگی اصلی آن محسوب میشود.

-باعث القای پاسخ های Th2 خواهد شد.

قابل ذکر است که سلول عرضه کننده آنتی ژن کارآمدی بالاتری نسبت به ماکروفاژ M1 دارد. سطح بالای MHC-II همراه با B7 در سطح خود بیان می نماید.

جهت القای تولرانس در پیوند  solid organ ها ایفای نقش می کند.

کشف ماکروفاژ های M2

در سال 1990، Siamon Gordon و همکارانش فعال شدن آلترناتیو ماکروفاژها و ماکروفاژ M2 را کشف کردند. حضور IL-4 و IL-13 به همراه فعال سازی STAT3 و STAT6  سبب انحراف به سمت فنوتیپ MQ M2 می شود. کنترل یک زیر مجموعه ای از ژن های همراه با فعال سازی ماکروفاژ M2 توسط رسپتورهای هسته ای PPARγ و PPARδ صورت می گیرد. نام دیگر آنتاگونیست که پاسخ های ماکروفاژ M1 را ایجاد می کند ، wound healing macrophage می باشد. ماکروفاژ  M2 ، IL-10  تولید کرده و این ماکروفاژ با تولید فاکتور های رشد مانند PDGF و TGFبتا مسبب تحریک سلول های اپی تلیال و فیبروبلاست می شود.

بازسازی و ترمیم زخم

بازسازی بافت و ترمیم زخم از طریق تبدیل فیبروبلاست به میوفیبروبلاست توسط فاکتور رشد  TGFبتا صورت می گیرد ، نیز بیان بالای مهارکننده های ماتریکس متالوپروتئیناز (TIMP) و مهار تخریب ECM و تحریک تولید کلاژن در میوفیبروبلاست ها می شود. همچنین در تحریک تکثیر و فعالیت فیبروبلاست های تولید کننده ECM فاکتور رشد PDGF نقش مهمی دارد. ماکروفاژ  M2 با  تولید کردن کموکاین موجب فراخوانی فیبروبلاست، Th2 و Treg می شود .
قدرت عرضه آنتی ژن ندارد و سطح بیان MHC- II بر روی آن ها بسیار پایین است. دو مارکر ویژه RELMα و YM1 بیان می کند.

ایفای نقش ماکروفاژ ها در ترمیم آسیب های پوستی

طی مراحل اولیه پاسخ ترمیم بعد از آسیب به پوست، ماکروفاژ M2 در محل انفیلتره می شود و موجب مهار افزایش رگ زایی به محل ، گرانولیشن سلولی بافت و اسکار بافت می شود. در این صورت در ترمیم زخم نقش ایفا می کند.
WOUND
ماکروفاژ M2 موجب اسکار بافت می شود
در طول التهاب مزمن، با متصل شدن به هم در ایجاد جایانت سل چند هسته ای نیز نقش دارند. از طریق  Th2 و پلاریزاسیون به سمت ماکروفاژ  M2 آلرژی ایجاد می شود.
در مراحل نهایی سرطان در انسان و یا موش، ماکروفاژ های همراه تومور (TAM)، اغلب با فنوتیپ ماکروفاژ M2 با تولید بالای IL-10 و تولید مقدار  کم IL-12 مشخص می شوند که نقش بسزایی در آنژیوژنز و متاستاز تومور دارند.
بازنویسی:بهناز بویه
بازنویسی: فاطمه علی زاده

Join us:
https://telegram.me/joinchat/BSg6QT-C0bqyzHOC3FoCwA

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا