سندرم موبیس با فنوتیپ‌ها و شدت‌های مختلفی همراه است و با فلج یک طرفه یا دو طرفه صورت و همچنین اختلال در حرکت دو طرفه چشم‌ها مشخص می‌شود.
سندرم موبیس به دلیل ناسازگاری هسته‌های عصبی جمجمه VI و VII در اوایل زندگی قبل از تولد است. اعصاب جمجمه X، IX، VوXII نیز ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند
گاهی اوقات سایر ناهنجاری‌های مادرزادی با این سندرم همراه هستند، از جمله آنها می‌توان به شنوایی حساسیت عصبی، ناهنجاری‌های استخوان ران، ناهنجاری‌های اندام، سندرم لهستان (توسعه نیافتگی ماهیچه های پکتورالیستی و ناهنجاری دستها) ، هیپوگلوزی و هماهنگی ضعیف اشاره کرد
اکثر بیماران دارای هوش عادی هستند، در حالی که تقریبا 9_15٪ عقب ماندگی ذهنی خفیف دارند و 0_5٪ دیگر نیز دارای رفتارهای شبیه به اوتیسم هستند.
بیشتر بررسی‌ها بر این عقیده استوار است که عوامل ژنتیکی موثر است اما در بیشتر موارد بروز این سندرم تک گیر و اسپرادیک می‌باشد.
بنظر می‌رسد اتیولوژی این سندرم مولتی فاکتوریال می‌باشد.
نقص حرکتی صورت در بیماران موبیس می‌تواند بر چندین فرآیند مرتبط با احساسات تاثیر بگذارد.
با توجه به اینکه فلج صورت موبیس از بدو تولد وجود دارد، می‌توانیم فرض کنیم که بیماران موبیس نقص‌های خفیفی را در ایجاد MNS کاملا کارآمد در مراحل اولیه زندگی نشان می‌دهند.
گردآورنده : محدثه جعفرنیا
ویراستار :محمدرضا فردوست
