حق گرفتنی است

حق گرفتنی است
همراهان و هم پویشی های گرامی
سلام
حق دارید اگر در این مسیر،ناامید و دلشکسته شوید،اما؛بنا به فرموده ی امام حق،حضرت علی (ع) در بخشی از خطبه ی بیست و نهم نهج البلاغه :((حق،جز با تلاش و کوشش بدست نمی آید.))
اینک که سازمان پزشکی،بجای دادن راه حل که همان گنجاندن 14 واحد کارعملی در چارت درسی رشته های علوم زیستی میباشد،صورت مسئله را پاک کرده و میگوید:مهر نظام پزشکی نمیدهیم،مجالی برای دست روی دست گذاشتن باقی نمی ماند.
آیا مدیران مسوول باخود فکر نکرده اند که چرا کشورهای فوق پیشرفته ای مانند:آمریکا،آلمان و کانادا برای مجموعه رشته های علوم زیستی امتیازات و ارجحیت ویژه ای قائل اند؟!جز اینکه چنین کشورهایی که انگِ “دشمن نظام” بر آنها زده شده،به کاربردهای وسیع مجموعه رشته های علوم زیستی درهمه ی بخش های جامعه،از محیط زیست گرفته تا بهداشت و درمان و افزایش سطحِ کیفیِ زندگی انسان ها،پی برده اند؟
چه اندیشه ی سخیفی پشت مصوبه ی 24آبان ماه وجود داشته؟
آیا با خود تعقل نکرده اند که این مصوبه چه زیانِ شگرفی به فارغ التحصیلان و دانشجویانِ مجموعه رشته های علوم زیستی وارد کرده و میکند؟
کسانی که زمان،جوانی،انرژی واشتیاق خود را پیشکشِ عرصه ی علوم پایه برای میهن کرده اند و هزینه های بسیاری را در شرایط سخت اقتصادمقاوتی متحمل میشوند تا بتوانند گامی در جهت اعتلای سطح دانش و پیشرفت این سرزمین بردارند،آیا رَواست که با یک مصوبه کاخ اُمید و آرزوهایشان خاک شود؟
هرگز،چرا که این مصوبه در حق دانشجویان،که به نظر گهربار امام خمینی (ره): (مهمترین و حساس ترین قشر که نقش عمده در استقلال یا وابستگی کشور را دارند) به تصویب رسیده.
پس چرا نظام پزشکی باید زمینه ی فرارِ مغزها را فراهم کند؟مگر ((دانشجویان سرمایه های مملکت)) نیستند؟چرا مدیران مسوول به دست خود پیشرفت و عدم وابستگی به بیگانگان را پس میزنند و با به تصویب رساندن مصوبه هایی چون مصوبه ی 24آبان ماه،کشورهای دشمن نظام را برای پیشرفتِ بیشتر به جلو هل میدهد؟

خطاب به سازمانِ نظام پزشکی از طرف همه ی دانشجویان علوم زیستی:
بدانید که ما دانشجویانِ مجموعه ی علوم زیستی ماندن و جنگیدن برای حق خودرا به مهاجرت و پسرفتِ میهنمان ترجیح داده و تا آخرین توان،استوار ایستاده ایم.”غربتِ کسی نباشید که شمارا وطن دیده است”،چرا که به قول صائب تبریزی:

شکست ِشیشهٔ دل را مگو صدایي نیست
که این صدا به قیامت بلند خواهد شد…

و خطاب به همه ی هم پویِشی هایِ جان:

اِی دل صبورباش و مَخور غم
که عاقبت
این شام،صبح گردد
و این شب سحر شود

نام نویسنده : آناهیتا حسینی