فهرست مطالب
آیا کاهش فعالیت میتوکندری و سرکوب تومورها توسط «پارکین‌ها» انجام میشود؟
تومورها که به معنی هر نوع برآمدگی بدن می‌باشد نوعی نئوپلازی است. تومور در زبان عامیانه به اشتباه برابر با سرطان
دانسته میشود، در حالیکه سرطان خود نوعی
تومور و همیشه بدخیم است. ولی تومور
می‌تواند ماهیت خوش‌خیم یا بدخیم داشته باشد.
ماهیت تومور
خوش‌خیم: کشنده نیست و به سایر نواحی
بدن دست اندازی ندارد.
بدخیم: کشنده است و در مراحل رشد خود به سایر نواحی بدن دست اندازی می‌کند. دست اندازی تومورها بسته
به ماهیت شان می‌تواند تهاجم مستقیم نسج
تومور به بافت‌های مجاور با نام اینفیلتراسیون (درگیری اولیه) و یا از طریق خون یا لنف با نام متاستازی (درگیری ثانویه) باشد.
علل ایجاد تومور
به‌طور کلی دو دسته تومور وجود دارد:
نئوپلاستیک: بیشتر (و نه همه) نئوپلاسم‌ها تومورساز هستند.
غیر نئوپلاستیک:
التهاب شایعترین علت می‌باشد. از علایم کلاسیک التهاب در پزشکی نیز تورم است.
ورم یا اِدم که ناشی از تجمع مایع در بافت است.
مالفورماسیون یا اشکالات ساختاری مادرزادی.
خونریزی در یک فضای بسته.
کیست، تجمع مایع در یک ساختار بسته که نمونه شایع آن کیست‌های پستانی است.
برخی تومورهای مشهور:
تومور کارسینویید
تومور یویینگ
تومور گلوموس
تومور ویلمز
تومور زولینگر الیسون
علائم تومور مغزی:
اصلی ترین علامت تومور، سردرد است.
که اکثر مواقع نوع سردرد به گونه ای است، که بیمار برای اولین بار آن را تجربه می کند و در واقع با سردردهای دیگر فرق دارد.
چراکه این سردردها شدید و مداوم هستند و باعث اختلال در خواب و بیدارشدن بیمار در نیمه شب می شوند و
با خوردن داروهای آرام بخش و مسکن کاهش نمی یابند.
نشانه های رایج و عمومی ناشی از تومور های مغزی:
شروع جدید یا تغییر در الگوی سر درد ها
سر درد های که به تدریج بیشتر و شدیدتر میشود.
حالت‌های تهوع یا استفراغ‌های بی‌دلیل
مشکلات بینایی مانند: بینایی تار یا دو بینی یا از دست دادن دید محیطی.
از دست دادن تدریجی لمس یا حرکت در یک دست یا پا.
مشکل در کنترل و عدم تعادل
مشکلات گفتاری
سر در گمی در امور روزمره
تغییر شخصیتی یا رفتاری
تشنج، به‌ویژه در کسانی که سابقه تشنج ندارند.
مشکلات شنوایی
عوامل خطر تومور مغزی:
در اکثر افراد مبتلا به تومور های اولیه، علت
تومور مشخص نیست. اما پزشکان برخی عوامل را شناسایی کردن که ممکن است، خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش دهد که از آنها میتوان به؛
الف) تاریخچه خانوادگی تومورهای مغزی:
بخش کوچکی از تومورهای مغزی در افرادی رخ
می‌دهد که دارای سابقه خانوادگی تومور
می باشند، و یا یک خانواده‌ای که سابقه
ژنتیک بیماری سندروم در آنها زیاد باشد. این علائم، احتمال ابتلا به تومور مفزی را افزایش می‌دهند.
ب) قرار گرفتن در معرض اشعه:
افرادی که در معرض تابش یونیزه قرار گرفته اند،
خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش می‌دهند. نمونه‌های از این اشعه پرتو درمانی است. که برای درمان سرطان استفاده میشود.
ج) روش های نوین تشخیص تومور مغزی :
اگر مشکوک به تومور مغزی هستید، پزشک
ممکن است آزمایش و روش های زیادی را به شما توصیه کند، مانند؛ معاینه عصبی
در این معاینه ممکن است که بینایی، شنوایی،
تعادل، هماهنگی، قدرت و عکس العمل شما را بررسی کند. ایجاد مشکل در چند ناحیه و عملکرد ممکن است سرنخی
درباره مشکل مغزی باشد.
د) جمع آوری و تست یک نمونه از بافت غیر عادی (نمونه برداری):
نمونه برداری می تواند به عنوان بخشی از عملیاتی
برای از بین بردن تومور مغزی انجام شود، یا نمونه برداری می تواند با استفاده از سوزن انجام شود.
نمونه برداری از مغز بسیار حساس است، زیرا ممکن است به وسیله عملیات گسترده‌تری صدمه بزند؛ جراح سوراخ
کوچکی در جمجمه شما را ایجاد می کند.
سپس یک سوزن نازک از طریق سوراخ وارد می شود و بافت با استفاده از سوزن، که اغلب توسط سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی
هدایت میشود، برداشته می شود.
نمونه توسط میکروسکوپ دیده می شود تا مشخص شود که آیا غده سرطانی یا خوش خیم است یا خیر ، تست های
آزمایشگاهی پیچیده می تواند به پزشک در مورد گزینه های درمانی شما کمک کند.
*درمان های رایج طب مدرن برای درمان تومور مغزی
درمان یک تومور مغزی به نوع، اندازه و مکان تومور و همچنین سلامت کلی و ترجیحات شما بستگی دارد.
*جراحی:
اگر تومور مغزی در جایی واقع باشد که بتوان عمل شود، جراح تلاش خواهد کرد تا هر چه بیشتر تومور مغزی را از بین ببرد.
در برخی موارد، تومورها کوچک و ساده هستند تا از بافت مغزی اطراف جدا شوند، که عمل جراحی کامل را ممکن می سازد.
در موارد دیگر، تومورها می توانند از بافت اطراف
جدا شوند و یا در نزدیکی مناطق حساس در مغز شما قرار بگیرند و جراحی را خطرناک و سخت می کند در
این شرایط، پزشک بیش ترین میزان تومور را که ایمن است برمی دارد. حتی برداشتن بخشی از تومور مغزی می تواند به کاهش علائم و نشانه های شما کمک کند.
خطرات جراحی:
جراحی برای برداشتن تومور مغزی خطراتی را
دارد، مانند عفونت و خونریزی:خطرات دیگری ممکن است به قسمتی از مغز شما که در آن تومور قرار دارد، بستگی داشته باشد.
به عنوان مثال؛ جراحی روی یک تومور در
نزدیکی اعصاب که به چشم متصل می شود ممکن است ریسک از دست دادن بینایی را به همراه داشته باشد.
*شیمی درمانی:
شیمی درمانی از داروها برای کشتن سلول های
تومور استفاده می کند. شیمی درمانی را می توان به شکل قرص مصرف کرد و یا به رگ تزریق کرد (درون وریدی).
شیمی درمانی اغلب برای درمان تومورهای
مغزی مورد استفاده قرار می گیرد (تمودار)، که به عنوان یک قرص مصرف می شود.
*درمان هدفمند دارویی:
درمان های هدفمند دارویی بر اختلالات خاصی که در سلول های سرطانی وجود دارد، متمرکز هستند با مسدود کردن
این اختلالات، درمان های هدفمند دارویی می تواند باعث مرگ سلول های سرطانی شود.
داروهای درمانی برای انواع خاصی از تومورهای
مغزی در دسترس هستند، و بسیاری دیگر در انواع درمان ها بعد از این مورد انجام می شوند.
مطالعات انجام شده بر روی سلول های سرطانی و نقش پارکین؛ مطالعه پروتئومیک جهانی بر روی سلول‌های سرطانی
اصلاح شده برای بیان پارکین، تغییرات در شبکه های پروتئینی را نشان داد که حرکت و متاستاز سلول‌ها را کنترل کرده
و سیگنالینگ آنکوژنیک را کاهش می‌دهد. نکته مهم این است که این اثرات مستقل از نقش پارکین در میتوفاژی در پاسخ
به آسیب میتوکندری است. درواقع، قرار گرفتن سلول‌های سرطانی بیان کننده پارکین در شرایط استرس‌زا مانند
محرومیت از مواد مغذی و عوامل آسیب رسان به DNA منجر به افزایش شدید سطح پارکین می‌شوند و در پیشرفت
تومور تأثیر می‌گذارد و از بزرگ شدن و متاستاز تومور جلوگیری می‌کند.
محققان دریافتند که پارکین به عنوان یک
پروتئین عمل می‌کند و با تغییر پروتئین‌ها آنها را تجزیه می‌کند. بیان اجباری پارکین در سلول‌های سرطانی، همه جا را در شبکه‌های پروتئینی که مرگ سلولی، عملکرد میتوکندریایی و
متابولیسم گلوکز را کنترل می‌کند، تغییر می‌دهد. در نتیجه، پارکین با حرکت میتوکندری درون سلول‌ها تداخل دارد،
که بر عملکرد تند که بیان پارکین آنزیمی به نام ترانسکتولاز (TKT) را که در گلیکولیز نقش دارد (مسیری متابولیکی که به طور خاص توسط سلول‌های سرطانی برای تولید انرژی مورد استفاده
قرار می‌گیرد) مسدود می کند. این بلوک منجر به کاهش تولید انرژی می شود.TKT همچنین نقش کلیدی در مقابله
با استرس اکسیداتیو در سلول دارد. بنابراین، یکی دیگر از پیامدهای مهار آن تجمع گونه‌های فعال اکسیژن و استرس
اکسیداتیو در میتوکندری است که عملکرد میتوکندری را مهار می‌کند و به نوبه خود تحرک سلول‌های توموری را نیز مهار می‌کند و مانع از تکثیر سلول‌های بدخیم میشود.
مترجم:امیر حسین اخوندی
گراورنده:مریم جلالی
نویسنده:محمدحسین جویجردی
ویراستار:ماندانا ابراهیم زاده بردیزی
#نویسندگی
#علمی
#سایت
