عفونت های ویروسی و بیماری های عفونی

از عفونت‌های ویروسی تا بیماری‌ های عصبی

بیماری های عصبی با ویروس هرپس سیمپلکس که به عنوان تبخال شناخته می‌شود، ارتباط دارند

ویروس هرپس سیمپلکس که بیشتر به عنوان تبخال شناخته می‌شود به دو نوع تقسیم می شود:

تبخال نوع 1 (HSV-1 یا تبخال دهانی) و تبخال نوع 2 (HSV-2 یا تبخال تناسلی). به طور معمول، تبخال

نوع 1 باعث ایجاد زخم در اطراف دهان و لب می‌شود. تبخال نوع 1 می‌تواند باعث تبخال تناسلی شود،

با این وجود بیشتر موارد تبخال تناسلی ناشی از تبخال نوع 2 است. در تبخال نوع 2، فرد مبتلا ممکن است

زخم‌هایی در ناحیه تناسلی یا راست روده داشته باشد. اگرچه ممکن است زخم‌های HSV-2 در مکان‌های دیگر

نیز ایجاد شوند، اما به طور معمول این زخم‌ها در زیر کمر یافت می‌شوند.
قابل ذکر است که هردو تبخال نوع 1 و 2 حتی در صورت عدم وجود زخم‌ها قابل پخش هستند.
محققان نیز ارتباط احتمالی بین هرپس سیمپلکس و بیماری‌های عصبی پیدا کردند.
اختلالات عصبی به اختلالاتی گفته می‌شود که بر مغز و اعصاب موجود در بدن انسان و نخاع تأثیراتی را به همراه دارد.

ناهنجاری‌های ساختاری، بیوشیمیایی یا الکتریکی در مغز، نخاع یا سایر اعصاب می‌تواند منجر به طیف وسیعی از علائم شود.

بیماری های مرتبط

بیماری‌های عصبی شامل آسیب حاد نخاعی، آلزایمر، تومورهای مغزی، صرع و تشنج هستند.

در اولین مطالعه محققان ارتباط مستقیمی بین بیماری‌های تخریب کننده عصبی مانند بیماری آلزایمر، گلوکوم و ویروس تبخال پیدا کردند.

یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو نشان می‌دهد که وقتی پروتئین Optineurin یا OPTN

در سلول‌ها وجود دارد، گسترش HSV-1، ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 را محدود می‌کند.

محققان به دنبال این بودند که چرا HSV-1 می تواند برای افرادی که دارای نقص ایمنی هستند، کشنده باشد

در حالی که برای افراد سالم کشنده نیست. هرپس ویروس‌ها به طور طبیعی سیستم عصبی مرکزی را آلوده

می‌کنند و می‌توانند منجر به اختلالات دژنراتیو مغز ، چشم و همچنین انسفالیت ( التهاب بافت‌های فعال مغز

که در اثر عفونت یا واکنش خود ایمنی ایجاد می‌شود) شوند. با این حال، در اکثر افراد، ویروس قبل از اینکه بتواند

به طور قابل توجهی به سیستم عصبی مرکزی آسیب برساند، طی یک عفونت اولیه سرکوب می‌شود.

علت سرکوب HSV-1

تجابیرام یداولی، نویسنده این مطالعه و محقق در بخش چشم پزشکی و بینایی توضیح داد که تحقیقات جدید

علت سرکوب HSV-1 را نشان می‌دهد: OPTN ، گیرنده اتوفاژی( گیرنده‌های اتوفاژی از طریق تشخیص محموله

خاصی مانند پروتئین‌های تجمع یافته، اندامک‌های آسیب دیده و عوامل بیماری‌ زای خارجی، ویژگی خاصی را برای اتوفاژی تعیین می‌کنند)

محافظت شده، پروتئین‌های HSV-1 را به صورت انتخابی به منظور تخریب توسط اتوفاژی

( تخریب اجزای سلولی آسیب دیده یا اضافی که در واکوئل‌های درون سلول رخ می‌دهد) هدف قرار می‌دهد.
شوکلا گفت: “OPTN مانع از رشد ویروس می‌شود و آن را با اتوفاژی متوقف می‌کند.
محققان نیز معتقدند که نتایج حاصل از این مطالعه برای هشت ویروس تبخال انسانی مختلف کاربرد خواهد داشت.
در این مطالعه، موش‌هایی با ژن OPTN حذف شده با HSV-1 چشمی آلوده شدند. رشد ویروس در مغز حیوانات

بدون OPTN بسیار بیشتر بود و باعث مرگ نورون‌های موضعی و در نهایت مرگ حیوانات شد. این نشان می‌دهد

که زمانی که OPTN وجود نداشته باشد، انحطاط سریع‌تری از سلول‌های عصبی رخ می‌دهد.

شوکلا توضیح داد که مطالعات بیشتری برای بررسی جهش‌های طبیعی در OPTN، مانند مواردی که در بیماران مبتلا به گلوکوم و ALS

گزارش شده است و همچنین نحوه تأثیر آن‌ها بر سلامت عصبی و عفونت HSV-1 در حال برنامه ریزی است.
شوکلا گفت: “در جایی که OPTN و تبخال را جهش داده‌اید، دستور تهیه فاجعه از نظر تخریب عصبی را دارید.”
“در این مطالعه همچنین مشاهده می‌شود که در صورت کمبود OPTN در سیستم ایمنی بدن اختلال ایجاد می‌شود.

OPTN برای نشان دادن هجوم سلول‌های ایمنی مناسب در محل عفونت مورد نیاز است. وقتی شما آن را ندارید ، با مشکلاتی روبرو خواهید شد. ”

نتیجه گیری

شوکلا گفت: “ما فکر می‌کنیم داده‌هایی برای نشان دادن ویروس‌های دیگر مانند اپستین بار ، سارکوم کاپوسی،

واریسلا زوستر در اختیار داریم؛ زیرا این پروتئین‌ها همولوگ مشترک هستند.”
از آنجا که ویروس تبخال برای همیشه در نورون‌‌ها نشسته است، احتمالاتی وجود دارد که به بیماری‌ های عصبی مرتبط است.
به گفته دکتر Tibor Valyi-Nagy، استاد آسیب شناسی، مدیر آسیب شناسی عصبی و همکار تحقیقاتی در این مطالعه،

سیستم ایمنی بدن برای مبارزه مداوم با ویروس به التهاب نیاز دارد و نورون‌ها به دلیل این پاسخ مداوم ایمنی تا حدی آسیب می‌بینند.
همچنین این مطالعه نشان داد که حیوانات بدون OPTN و آلوده به HSV-1 پس از 30 روز توانایی تشخیص اشیا را از دست دادند.

شوکلا توضیح داد که داشتن HSV-1 همراه با جهش OPTN می‌تواند آسیب عصبی را تسریع کند،

که در این صورت به اختلال شناختی تبدیل می‌شود.
همچنین شوکلا گفت: “بخشی از تحقیقات ترجمه‌ای ما می‌تواند این باشد که چگونه می‌توان مشکلات OPTN را برطرف کرد تا در زمینه تخریب عصبی مشکلی نداشته باشیم.”

نویسنده: بهناز بویه

منبع