اخبار

انتقال سارس (COV-2)از خفاش به انسان

سارس (COV-2)از خفاش بدون تغییر زیاد به انسان منتقل شد

این مطالعه در نتیجه همکاری بین محققان در ایالت متحده آمریکا، انگلستان و بلژیک میباشد.

نویسندگان پیشرو، پروفسور دیوید ال-رابرتسون (در دانشگاه MRC مرکز Glaswow اسکاتلند برای تحقیقات ویروسی)

و پروفسور سرجی پوند (در موسسه پزشکی ژنومیک و تکامل دانشگاه Temple واقع در شهر فیلادلفیا)

قادر به تبدیل تجربیات خود در تجزیه و تحلیل داده ها از HIV و ویروس های دیگر به SARS-CoV-2 بودند.

چارچوب تحلیلی پیشرفته پروفسور پوند که HyPhy نام دارد

در کشف امضاها و مشخصه های تکاملی موجود در ژنوم ویروسی متکی به دهه‌ها دانش نظری در مورد فرایندهای تکاملی مولکولی، مفید بود.

نویسنده اول، دکتر اسکار مک لین این گونه توضیح میدهد که ” این به این معنا نیست که هیچ تغییراتی رخ نداده است؛

جهش های فاقد اهمیت تکاملی در طول میلیون ها رویداد انتقال، جمع شده و “گشت و گذار” می کنند؛

مانند همان کاری که در همه‌ی ویروس‌ها انجام میدهند. بعضی تغییرات میتواند تاثیراتی هم داشته باشد

بطور مثال جایگزینی اسپایک D614G ]پروتئین سطحی ویروسی[ که مشخص شده است

باعث افزایش قابلیت انتقال و ایجاد پیچش‌های معین بیولوژیکی ویروسی پراکنده در ژنوم خودش، میشود. بصورت کلی فرایند‌های تکاملی خنثی، غالب شده‌اند.

دکتر مک لین افزود ” این حالت سکون میتواند به طبیعت بسیار حساس جمعیت انسانی برای این پاتوژن جدید، نسبت داده شود؛

البته فشار محدود ازمصونیت جمعیت و فقدان مهارکننده  منجر به رشد نمایی میشود و بطور تقریبی هر ویروسی را ]در این مقابله[برنده میکند.

( انتقال سارس (COV-2)از خفاش به انسان)

پروفسور پوند نوشت:

چیزی که بسیار شگفت آور بوده است این است که چگونه سارس کووید 2 از همان ابتدا قابل سرایت بوده است.

معمولا ویروس‌هایی که به یک گونه میزبان جدید میروند،

مدتی زمان نیاز دارند  که همانند سارس کووید 2 ، بتوانند سازگاری لازم برای گسترش یافتن ]

در جمعیت[ را بدست بیاورند و بیشتر آنها هرگز این مرحله را پشت سر نمی گذارند و منجر به سرریز بن بست یا شیوع موضعی می شوند.

با مطالعه فرایند‌های جهش یافته سارس کووید 2 و ساربکوویروس‌های مرتبط ( همان گروه ویروسی که سارس کووید به آن تعلق دارد

و از خفاش‌ها و پنگولین ها منشا گرفته)، نویسندگان شواهدی را از تغییر نسبتا قابل توجه اما قبل از ظهور سارس کووید 2 در انسان پیدا کردند.

این موضوع به این معناست که ذات کلی بسیاری از کرونا ویروس‌ها و قابلیت آشکار آنها در پرش بین میزبان‌ها،

سارس کووید 2 را با توانایی های آماده برای آلوده کردن انسان‌ها و سایر پستانداران  آغشته کرده است

اما این ویژگی‌ها احتمالا پیش از اثر بر روی انسان، در خفاش‌ها تکامل یافته است.

نویسنده اول و دانشجوی دکتری ]طرح[ بنام اسپیروس لیتراس افزود:

جالب است که یکی از ویروس‌های نزدیک به خفاش  بنام RmYN02 ساختار ژنومی جالبی دارد

که از قطعات ساختمانی مشابه هر دو ویروس سارس کووید 2 و ویروس خفاش تشکیل شده است.

ماده ژنتیکی آن هر دو ترکیب متمایز، مرتبط با عملکرد ایمنی ضد ویروس میزبان را حمل میکند.

حمایت از این تغییر سرعت تکاملی در خفاش ها، بدون نیاز به یک گونه جانوری متوسط اتفاق افتاده است. رابرتسون نوشت:

دلیل تغییر رفتار سارس کووید 2 از نظر افزایش نرخ تکاملش در انتهای سال 2020، با اجداد بشدت جهش یافته آن مرتبط است.

زیرا مشخصات ایمونولوژیکی جمعیت انسانی تغییر کرده است.

ویروس در اواخر سال 2020 بطور فزاینده‌ای با ایمنی میزبان موجود در تماس بود زیرا تعداد افرادی که قبلا آلوده شده‌اند، اکنون زیاد است.

این موضوع برای متغیر‌هایی انتخاب میشود که میتوانند از پاسخ میزبان گریز بزنند

و هم چنین درعفونت‌های طولانی مدت موارد مزمن (مانند بیماران مبتلا به نقص ایمنی).

این فشار‌های انتخابی جدید در حال افزایش تعداد جهش‌های مهم ویروس است.

( انتقال سارس (COV-2)از خفاش به انسان)

در نتیجه

در نهایت مهم است که قدردان این باشیم که سارس کووید 2 هنوز بصورت یک ویروس حاد باقی مانده است؛

این موضوع توسط پاسخ ایمنی در اکثر عفونت‌‌ها، واضح و روشن است.

با این وجود، در حال حاضر با سرعت بیشتری از نسخه ژانویه 2020 استفاده می شود

که در همه واکسن های فعلی برای افزایش ایمنی محافظتی استفاده شده است.

واکسن‌های فعلی علیه اکثر نسخه‌های در گردش کار خواهند کرد

اما هرچه زمان بیشتری بگذرد و هرچه اختلاف بین افراد واکسینه شده و غیر واکسینه شده بیشتر باشد،

فرصت بیشتری برای فرار واکسن وجود خواهد داشت.

رابرتسون افزود: اولین رقابت در جهت تولید همان تولید واکسن بود.

در حال حاضر این مسابقه جهت واکسیناسیون جمعیت جهانی با حدکثر سرعت ممکن، انجام میشود.

( انتقال سارس (COV-2)از خفاش به انسان)

گرد اورنده:سینا کهنه پوش
مترجم:ثمین خسروی
اhttps://www.sciencedaily.com/releases/2021/03/210312155448.htm

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا