امضای مغز!

یافته های پژوهشی جدید نشان میدهد:

” افراد تنها ( امضای مغز) متفاوتی دارند”

مغز افرادی که تنها هستند، امضای عصبی متفاوتی نسبت به بقیه افراد دارند.

این یافته جدید پژوهشی به ما در درک علت بروز مشکلات روانی در دوران شیوع

کروناکمک میکند.

پژوهشگران در جدیدترین تحقیقات خود38701 نفر از افراد میان سال را تحت پروژه

سلامت (Bio bank) بریتانیا مورد بررسی قرار دادند. آن ها با مطالعه و تحقیق روی

اسکن MRI و ارزیابی اشخاص از احساس تنهایی، به این موضوع پی بردند که مغز

افرادیکه احساس تنهایی دارند در مقایسه با دیگران متفاوت است. این تفاوت ها

مربوط به شبکه پیش فرض مغز است که بخشی از فعالیت های مرتبط با تمرینات

ذهنی مانند یادآوری، برنامه ریزی برای آینده، تفکر در مورد دیگران و تصور سناریوها

در آن انجام میشود.

یکی از پژوهشگران این پروژه به نام

( ناتان اسپرنگ) بیان میکند:

( در غیاب تجارب اجتماعی مطلوب، افراد شاید نسبت به افکاری مانند یادآوری و

خاطره گویی و همچنین تارب اجتماعی جانب دارانه برخورد کنند.

ما میدانیم که این توانایی های شناختی با مناطق شبکه پیش فرض مغز در ارتباط

هستند، بنابراین این تمرکز روی خود و همچنین تجارب اجتماعی فرضی، به طور

طبیعی عملکرد مبتنی بر حافظه شبکه پیش فرض مغز را درگیر میکنند).

محققان در این پژوهش، تاثیرات منفی پایدار روی شخص در هنگام تجربه انزوای

اجتماعی را مورد بررسی قرار دادند.

در مغز افراد منزوی که اغلب احساس تنهایی دارن، شبکه اتصال پیش فرض

اتصال محکم تری دارند و ماده خاکستری به میزان وسیع تری دیده میشود که

نشان دهنده فعالیت و ظرفیت بیشتر در این بخش است.

تا قبل از شیوع کرونا، تنهایی و انزوا با مشکلات دیگری همراه بود مانند افزایش

فشار خون، ریسک بالا ابتلا به آلزایمر و مرگ زودرس، انسان موجودی اجتماعی

خلق شده، به همین دلیل درک نحوه ایجاد، علت و پیشروی تنهایی و تاثیرات آن

روی مغز از اهمیت بالایی برخوردار است.

طبق پژوهش های جدید، تغییرات مغز ناشی از تنها اغلب مربوط به چیزی میشود

که آن را ( صدای درونی) می نامیم و تاثیر عمیق تری در مقایسه با نحوه پردازش

اطلاعات خارجی توسط مغز دارد.

با این حال برای درک بیشتر و بهتر تنهایی و تاثیرات آن بر روی مغز به پژوهش های

بیشتری نیاز داریم.

گردآوری: اسما وفادار