آلزایمر یکی از شایع ترین اختلالات سالمندی آیا در آینده درمان قطعی خواهد داشت؟

‍آلزایمر به عنوان اختلالی شایع در بین سالمندان آیا درمانی دارد؟ آیا میتوان از این اختلال پیشگیری کرد؟این ها سوالاتی هستند که برای همه ما پیش آمده است.اما حقیقتا تا به حال جواب قاطعی به این سوالات داده شده است؟ به لطف پیشرفت تکنولوژی و علم پزشکی در سطح دنیا و تحقیقاتی که بر روی کارکرد مغز انجام شده است. میتوان به آینده ای بدون بیماری زوال عقل امیدوار بود. در یکی از همین تحقیقات صورت گرفته،محققان با طراحی یک مولکول اکسیژن دار حساس به نور، توانستند پلاک های آمیلوئیدی که از نشانه های اصلی بیماری آلزایمر است را در مغز موش های مبتلا به آلزایمر از بین ببرند.

موضوعات مورد بحث در این مقاله شامل:

×  اصلی ترین دلیل رخ دادن بیماری آلزایمر

×  درمان آلزایمر با نور و اکسیژن

×  جدید ترین و جالب ترین روش درمانی ارائه شده توسط محققان

×  دغدغه فعلی تیم های تحقیقاتی در سطح دنیا

بیماری آلزایمر چیست و به چه دلیلی این اختلال رخ میدهد؟

بیماری آلزایمر رایج ترین شکل زوال عقل است. و یکی از دلایل بروز آن، اجتماع پروتئین های آمیلوئید در مغز است.

آمیلوئید نشانه اصلی بیماری آلزایمر و هدف درمان های آزمایشی در آزمایشات بالینی است.

مقاله های دیگری که میتوانند شما را به پاسخ دقیق تری از این سوال برسانند :‍

کشف ۱۳ ژن جدید در ابتلا به آلزایمر

نقش استرس دوران میانسالی درابتلا به آلزایمر

شناخت و آنزیم موثر در آلزایمر

محققان به تازگی چه روش جالبی را به منظور درمان  آلزایمر مورد آزمایش قرار داده اند؟

اخیرا یک مولکول کوچک و اکسیژن دار که توسط نور فعال می شود؛ روی موشها آزمایش شده است.

که نشان دهنده یک رویکرد جدید برای از بین بردن پروتئین های آمیلوئید در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر است.

این مولکول به صورت تجربی روی موش ها و نمونه های بافت انسانی بررسی شده است.

محققان این مولکول را مستقیما به مغز موش های زنده مبتلا به آلزایمر تزریق کردند. و سپس هر روز ۳۰ دقیقه به مدت یک هفته به مغز آنها نور تاباندند. تجزیه و تحلیل شیمیایی بافت مغز موش نشان داد که این درمان باعث کاهش قابل توجه پروتئین آمیلوئید می شود.

نتایج حاصل از آزمایشات، روی نمونه های مغزی اهدا شده توسط بیماران مبتلا به آلزایمر، امکان استفاده از این روش درمانی در آینده برای انسان را پشتیبانی می کند.

مولکول کوچکی که تیم تحقیقاتی تولید کردند به عنوان کاتالیزور اکسیژن رسانی عکس شناخته می شود.

این کاتالیزور ابتدا پلاک های آمیلوئیدی را بی ثبات می کند.

اکسیژن رسانی یا افزودن اتم های اکسیژن می تواند با تغییر پیوندهای شیمیایی یک مولکول را ناپایدار کند.

کاتالیزور تا زمانی که با تابش نزدیک نور مادون قرمز فعال نشود بی اثر است.

محققان تصور می کنند در آینده می توان کاتالیزور را با تزریق به جریان خون به سراسر بدن رساند. و سپس با استفاده از نور به مناطق خاصی هدایت کرد.

در مرحله دوم آمیلوئید اکسیژنه توسط میکروگلیاها بلعیده و در محفظه های اسیدی داخل سلول آن تجزیه می شود.

پروفسور taisuke tomita رهبر این پروژه در دانشگاه توکیو گفت:《 کاتالیزور ما به ساختار خاص آمیلوئید متصل می شود، نه به یک توالی ژنتیکی یا اسید آمینه خاص، بنابراین همین کاتالیزور را می توان برای از بین بردن سایر رسوبات آمیلوئید در مناطق دیگر بدن نیز استفاده کرد.

چالش کنونی محققان برای دستیابی به درمانی برای آلزایمر به عنوان اختلالی شایع در دنیا چیست؟

تیم تحقیقاتی اکنون در تلاش اند تا با اصلاح طراحی کاتالیزور بتوانند با تابش نور از جمجمه آن را فعال کنند.

انجمن آمریکایی انکولوژی بالینی تخمین می زند؛ سالانه ۴۰۰۰نفر در ایالات متحده مبتلا به بیماری های ناشی از آمیلوئید در خارج از مغز می شوند، که در مجموع به عنوان آمیلوئیدوز شناخته می شود.

کاتالیزور اکسیژناسیون عکس باید بتواند فارغ از زمان و محل تشکیل آمیلوئید، آن را از بین ببرد.

اگر چه برخی از درمان ها می توانند تشکیل پلاک های جدید آمیلوئید را کند کنند؛ اما از بین بردن پلاک های موجود به ویژه در بیماری آلزایمر بسیار مهم است. زیرا در بیماری آلزایمر آمیلوئید سال ها قبل از بروز علائم شروع به جمع شدن در مغز می کند.

مائده جهان آرا

منبع:  https://www.sciencedaily.com/releases/2021/04/210413194027.htm