فهرست مطالب
مقدمه
واکنش اوزازون مخصوص تمام مونوساکارید ها و دی ساکارید های احیا کننده می باشد. قندهایی که دارای عامل آلدئیدی یا کتونی هستند، قندهای احیا کننده نامیده می شوند که می توانند در محیط های قلیایی و به کمک حرارت ، با املاح مس دو ظرفیتی ترکیب شوند و مس دو ظرفیتی را به مس یک ظرفیتی احیا کنند.
از این خاصیت احیا کنندگی ، برای تشخیص قندها در مایعات بیولوژیک استفاده می شود. آزمایش تشکیل بلور های اوزازون هم یکی از انواع واکنش های احیا کننده ، برای تشخیص قندها می باشد.
روش انجام آزمایش
- در چهار لوله آزمایش مقدار 2 میلی لیتر، معرف فنیل هیدرازین می ریزند
- به ترتیب 2 میلی لیتر از محلول قند های مورد نظر را درون لوله ها می ریزند
- لوله هارا به مدت 15 تا 30 دقیقه درون بن ماری قرار می دهند
- از پایان زمان بن ماری، نباید محلول ها را یکدفعه سرد کنند زیرا بلور ها شکل واقعی خود را از دست می دهند
- آن ها را به آرامی در حرارت آزمایشگاه سرد می کنند
- پس از سرد شدن محلول ، رسوب های زرد رنگی مشاهده می شود
- رسوب های حاصل را بین لام و لامل قرار می دهند و در زیر میکروسکوپ، مشاهده می کنند
اساس آزمایش
در این آزمایش ابتدا عامل آلدئیدی با فنیل هیدرازین، ترکیب شده و تولید آلفا فنیل هیدرازین نموده و با هیدرازین اضافی، تولید بلور های اوزازون می کند. وضعیت فضایی کربن های شماره 1 و2 در اوزازون های مختلف، موجب ایجاد بلور های متفاوتی میگردد که برای هر قندشکل خاصی دارد.
نتیجه
آلدوزها و کتوزها با مشتقات هیدرازین مانند فنیل هیدرازین ترکیب می شوند و اوزازون مربوطه را تولید می کند. زمان تشکیل اوزازون برای قند های مختلف، به شرح زیر است:
- فروکتوز 2 دقیقه
- گلوکز 15 تا 20 دقیقه
- لاکتوز پس از سرد شدن کاملا سرد میکند
- مالتوز پس از سرد شدن ، رسوب میکند
- ساکارز هیچ گونه رسوبی ایجاد نمی کند
نویسنده: مریم درخشانیان، مهسا جمالی
