بیماری پارکینسون

پارکینسون زمانی اتفاق می افتد که سلول های عصبی مغز که مسئول ترشح دوپامین هستند ( ماده ای که به هماهنگی حرکت عضلات کمک می کند)دچار نقص یا مرگ شوند. علائم این بیماری با گذشت زمان پیشرفت کرده و بدتر می شوند.این علائم شامل کندی حرکت ، سفتی عضلات ، لرزش و از دست دادن تعادل می باشند. در بیشتر موارد ، علت دقیق نارسایی نورون مشخص نیست وهنوز درمان شناخته شده ای برای آن وجود ندارد.

⁃ این بیماری سریعترین رشد اختلال نورودژنراتیو در ایالات متحده است و هر ساله تقریباً 60،000 آمریکایی مبتلا به این بیماری شناسایی میشوند. تعداد مبتلایان به PD‌ که در ایالات متحده زندگی میکنند تا سال 2020 یک میلیون نفر تخمین زده شده است، که بیش از تعداد مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس ، دیستروفی عضلانی و آمیوتروفیک جانبی اسکلروز (ALS) است.

⁃ تحقیقات جدید نشان می دهد ، کمبود خواب مزمن و چرخه های نامنظم خواب و بیداری ممکن است از عوامل ابتلا به بیماری پارکینسون باشد. تحقیقات در یک مدل حیوانی نشان داده که بی نظمی در ریتم شبانه روزی که قبل از شروع پارکینسون وجود دارد می تواند نقص حرکتی و یادگیری ناشی از بیماری را به طور چشمگیری افزایش دهد.
⁃ L-DOPA پیش ماده آمینو اسیدی شیمیایی عصبی دوپامین است و برای جبران کمبود میزان دوپامین در بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده می شود.

⁃ L-DOPA(لوودوپا )، از زمان تشخیص به عنوان دارو در سال 1967 ، یک درمان استاندارد برای بیماری پارکینسون بوده است. لوودوپا یکی از داروهای ضروری برای این بیماری توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام شده و ارزش تجاری آن میلیاردها دلار است.

⁃ سنتز شیمیایی رایج ترین شکل ساخت این دارو می‌باشد اما منابع طبیعی آن نیز در دسترس است. وجود مقدار قابل توجهی از این ماده فقط در دانه های چند گیاه گزارش شده است.

گردآوری : مرضیه منصوری
ویراستاری:ساحل آب یار

منبع:

sciencedaily.com