علمی

الگوهایی از جنس طبیعت

چیزهایی که از یک گاو می‌توانید بیاموزید!

دفع و تجزیه زباله همواره از دغدغه‌های بشر بوده‌است.

زباله‌های ‌آلی نیز از این مسئله مستثنی نیستند. حجم انبوهی از زباله‌های سبز جهان را فراگرفته است و روزانه

بر مقدار ‌آن افزوده می‌شود. در حالیکه دانشمندان در پی کشف را‌هکار‌هایی برای کاهش ‌آلودگی و افزایش سرعت

تجزیه این مواد هستند، طبیعت چگونه عمل می‌کند؟ نقش نشخوارکنندگان در این فرآیند چیست؟

پسماند آلی یا پسماند سبز از زمین‌های کشاورزی، باغچه‌ها و ‌آشپزخانه‌های ما منشاء می‌گیرند. چمن‌‌‌ زده شده و

پوست میوه مثالی‌هایی از این مواد هستند. سالانه میلیون‌ها تن پسماند ‌آلی از طریق فعالیت‌های انسانی وارد طبیعت

می‌شوند.

در آفریقای جنوبی میزان این زباله‌ها به طور نگران کننده‌ای بالا رفته‌است. به منظور کنترل و تجزیه سریع‌تر آن‌ها، محققان

به استفاده از تصفیه زیستی با کمک سیستم گوارشی نشخوارکنندگان روی آوردند. حیواناتی مانند گاو، بز و آهو معده‌ای

چهارقسمتی دارند که تجزیه سخت‌ترین بافت‌های گیاهی را فراهم می‌کند و انرژی لازم برای تولید شیر و پشم و سایر

محصولات را در اختیار این موجودات می‌گذارد.

پسماند

به عنوان نمونه

گاوها بخش اعظم روز خود را صرف نشخوارکردن می‌کنند. با این کار، مواد غذایی بارها جویده می‌شوند و

به خوبی با باکتری‌های داخل سیرابی تماس پیدا می‌کنند. محققان از ترکیبات میکروبی سیرابی برای تجزیه مواد آلی به

روش بی‌هوازی استفاده می‌کنند که در این فر‌آیند «بیوگاز» نیز تولید می‌شود. برخی نیز به جای تولید بیوگاز، تولید اسیدهای

‌آلی پرکاربرد صنعتی مانند استیک اسید، پروپونیک اسید، والریک و کاپرونیک اسید را با حذف قسمت دوم فرآیند هضم پسماندها

پیشنهاد می‌دهند. با استفاده از بیوتکنولوژی و مخمر نیز می‌توان مالیک اسید موجود در تفاله سیب و انگور را به لاکتیک ، سیتریک

و فورمیک اسید تبدیل کرد که ارزش بیشتری دارند. در ایالات متحده هر تن از این اسید‌‌ها به مبالغ به نسبت بالایی فروخته می‌شوند.

درک عملکرد پیچیده و واکنش‌های بسیار فعال و پی‌درپی دستگاه گوارش  نشخوارکنندگان همچنان یک چالش است.

در تحقیقات فعلی، استخراج اسید‌ های چرب فر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ار با استفاده از میکروبیوم سیرابی از پسماندهای سبز مورد بررسی قرار می‌‌گیرد.

این واکنش‌ها امکان تبدیل مواد بازیافتی را به ترکیباتی ارزشمند فراهم می‌کنند. کشور‌های جهان اول در سال‌های گذشته پیشرفت

چشمگیری در زمینه تولید سوخت سبز  مانند بیواتانول و مواد مفید از پسماند‌های ‌‌‌‌‌‌آلی داشته‌اند.

شاید در کودکی از تصور اینکه موجودی ۸ ساعت از روزش را صرف جویدن و بلعیدن غذای خورده‌شده کند حس خوش‌‌‌آیندی به شما

دست نمی‌داد.اما با الگو گرفتن از همین فر‌‌آیند می‌توان بار سنگینی را از دوش طبیعت برداشت. آفریقای جنوبی قادر به پرداخت

هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بالای فناوری تولید سوخت سبز نیست و با وجود سوخت‌‌های فسیلی ارزان، هزینه کردن برای این روش از نظر اقتصادی

ناکار‌آمد است.

با این شرایط، به نظر می‌رسد استفاده از تجزیه زیستی با کمک میکروبیوم سیرابی گاو مناسب‌ترین راه برای مقابله با ۸۳ میلیون

تن زباله‌ی سبز ‌‌آفریقای جنوبی باشد.

پریا انوری‌پور

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا